Oto Ania - cz.2

Oto Ania...


Jakiś czas temu pisałam o mojej Ani.
Obiecałam ciąg dalszy.
No i w końcu jest!
Nie ukrywam, że sprowokowana tym razem przez jej Fankę - Jolcię ;-)

Ania czyli mały-wielki mózg.




No dobraaaa!!
Jak każda stuknięta mamuśka, wyolbrzymiam zasługi i osiągi małoletniej ;-)

No ale, jak tu nie być dumną ze średniej powyżej pięciu, mistrza wiedzy przyrodniczej, wyróżnienia w mistrza wiedzy matematycznej, wyróżnienia w ogólnopolskim konkursie ekologicznym??


A jaka ona  jest tak "życiowo"?
Ano różnie...
Chuda, jej starsza sis,dokucza jej cyklicznie i metodycznie. W tematach różnych.
Ot tak - aby małolatę uodpornić i uświadomić, że ludzie baaardzo różni bywają.
Jak to robi? Urozmaicone ma metody:
-  szczypnąć małą w udko
- kujnąć chudym paluchem pod żeberko
- wbić w nią wzrok i hipnotyzować
- walnąć w plery z radosnym okrzykiem: NIE GARB SIĘ!!
- zakrzyknąć radośnie prosto w ucho: ANKA!  TY GŁUPOLU!

Tjaaaa.... Samo życie. Czasem reaguję. Czasem mi się nie chce.
Niech sobie mała sama radzi. Musi.
Bo siostra, chociaż dokucza, to ma na to monopol.
Nie raz, interweniując, usłyszałam podwójne:
- Nie wtrącaj się!

Nie, to nie!

Ale to chyba przynosi efekty.

Było to tuż przed EURO. Wszkole u Ani miało być jakieś minieuro,czy cos.
Chłopcy - wiadomo - mecze piłki kopanej.
Dziewczynki miały przygotować układy taneczne.
Ania wraz z kilkoma dziewczynkami wymyśliły układ taneczny.
Ćwiczyły po lekcjach i na przerwach.
Ale...

Nie zawsze po lekcjach oznaczało dla Ani wolne. Bo miała np kółko przyrodznicze, na którym od paru miesięcy przygotowywali jakiś projekt badawczy.
Więc opuściła próbę taneczną...
Drugą też, bo była dyżurną na stołówce i musiała rozdawać dzieciom na dużej przerwie desery.
Panny z grupki tanecznej się zbuntowały i wyrzuciły Anię.
Bo opuściła dwie próby.
Ania była wściekła, rozżalona i zdumiona.
- Jak tak można! Przecież ja nie z lenistwa to zrobiłam! Przecież mam też inne obowiązki!! I wiesz jak one mi dokuczają??? Mówią, że mnie nie znają! Ipytaja: "jak masz na imię, dziewczynko? nie znamy cię!" I ja się tak wkurzyłam, że użyłam brzydkich słów i one tak potem do mnie mówiły!!
Skóra mi ścierpła...
Dziecko jeździ ze mną samochodem...
I ja często używam BARDZO brzydkich słów!
-  A jakich użyłaś? -zapytałam cienkim głosem.
- Noooo... CHOLERA JASNA! I one tak teraz do mnie mówią: cholera jasna. I jak poszłyśmy na angielski, to Kaśka zadzwoniła domofonem przy furtce i powiedziała: "przyszły cztery grzeczne dziewczynki i jedna cholera jasna".
A zamiast mnie, do układu wzięły Aśkę, bo ona wprawdzie jest  ode mnie wyższa, ale tak samo mało waży. Bo na koniec układu byłam podnoszona na rękach.

Co ja mogłam powiedzieć? Niewiele... Bo to co myśłałam, nie nadawało się do publicznego ujawnienia!
Wybąkałam jednynie, że na Aśce to se zęby połamią i guzik im z układu wyjdzie.

Następnego dnia odebrałam ze szkoły dziewczę świecące własnym, nieodbitym światłem.
- No co tam?
- Hehehehe - usłyszałam wredny chichocik.
- Noooo??
- Przyszły do mnie po prośbie!
- To znaczy?
- Chciały, żebym wróciła do grupy, bo Aśka się nie nadaje - gada, mądrzy się i olewa próby!
- A ty co? Zgodziłaś się? Wróciłaś?
- No co ty! Mamo!! Pewnie, że nie!
- Anka! SZACUN!!! A czemu nie?
- Bo jakbym się zgodziła, to by mną później, w innych przypadkach, pomiatały. Nie szanowały by mnie. Powiedziałam im, że mam swoją godność, obraziły mnie i niech teraz sobie radzą same. Ja im nie pomogę w tym przypadku. OLAŁY MNIE, DOKUCZAŁY MI I PRZEZYWAŁY! To teraz niech sobie radzą same, jak są takie mądre!
- Ania... Co ja mogę powiedzieć? MALEŃKA! Jesteś WIELKA!! 

Ile trzeba determinacji, samozaparcia i pewności siebie, żeby odmówić stanowczo i grzecznie, chociaż pewnie miało się ochotę na powrót?
Podziwiam moje dziecko.
Jestem dorosła, z bagażem doświadczeń.
Ale nie wiem, czy umiałabym tak stanowczo powiedzieć NIE, chroniąc i szanując swoje EGO...

Ania ma koleżankę spoza szkoły. Taką "z podwórka".
Wczoraj byłam mimowolnym świadkiem ich rozmowy przez telefon (bawiły się przez parę godzin ciurkiem i ciężko się było rozstać ;-))
Nie wierzyłam własnym uszom!!
Panienki prowadziły ożywioną dyskusję na tematy.... geograficzne!
Tzn. jakie stolice mają poszczególne państwa europejskie i afrykańskie. Oraz o gęstości zaludnienia w tychże państwach!!
Rano zapytałam Anię:
- Weronika to jaka jest? Taki raczej mózg jak ty?
- Nooooo!!! Lepsza jest!! Miała trzy szóstki na koniec i same piątki!! W piątej klasie! Świetna jest! Bo do szóstej zdała. A w czwartej jak ja - miała tylko jedną szóstkę!!!
- To co? Masz ideał do ścigania? 
- Noooo!! 
- WYLUZUJ!!! BŁAGAM!!!
- Hehehehe!!!

Oto Ania...
A ciąg dalszy niewątpliwie nastąpi...