Obnażam się, czyli hardagerowej serwetki powstawanie (cz.1)

Na początek się pochwalę: dziś dostałam kolejne wyróżnienie - tym razem od Lilki
Bardzo dziękuję!

Ponieważ niedawno typowałam 5 blogów, to tym razem pozwolicie, że nagrodę dostaną wszystkie te osoby, które dotrą do końca tego postu i nie oszaleją od mojego dziwacznego kursu ;-)


Obiecałam jakiś czas temu, że stworzę coś na kształt kursu hardangerowego. Ale nie ma sensu wyważanie otwartych drzwi. Od dawna kursami i to na poziomie profesjonalnym zajmuje się Krzysia - czyli mój guru hardangerowy :-))
Tak więc ja nie będę uczyła w ścisłym tego słowa znaczeniu, tylko będę pokazywać kolejne etapy powstawania serwetki. Tak krok po kroku.

Oczywiście, jeśli któraś z moich miłych czytelniczek zechce się przyłączyć będzie mi bardzo miło :-)
Poproszę wówczas o maila i wzorek powędruje.

Od czego zaczynamy? Oczywiście od wybrania odpowiedniej serwetki.
Czyli przekopujemy się przez kilka gigabajtów schematów i z rozpaczą stwierdzamy, że NIC NIE MA!! Po kilku godzinach mamy jednak kilka upatrzonych wzorków i dokonując selekcji negatywnej wybieramy ten jeden aktualnie właściwy.
Ja zdecydowałam, że będzie to taki wzór:

Teraz bierzemy w się za... królową nauk, czyli matematykę. Musimy policzyć ile trzeba będzie chapnąć drogocennego materiału. Ja używam Unifilu DMC zwanego tu i ówdzie dość nieszczęśliwie Etamine.
Unifil ostatnimi czasy bardzo obniżył jakość i trzeba trochę pokombinować, żeby wzór się zmieścił na przyciętym kawałku materiału.
A więc teraz liczymy w taki sposób: ( cytuję za Krzysią)- szerokość pozostaje bez zmian, czyli kiedy policzymy ilość bloczków i pomnożymy to przez 4 to nadal dzielimy przez 10, co da nam wymiar w cm; - długość natomiast dzielimy przez 9 - mam na myśli długość tkaniny, bo haft możemy zaplanować inaczej.

Brzmi strasznie? To tylko pozory! W naszej serwetce wyliczanka wygląda tak:
Szerokość czyli bok dłuższy składa się z 72 bloczków, mnożymy je przez 4 i dzielimy przez 10:
72 x 4 = 288 : 10 = 28,8cm, czyli tyle szerokości będzie mieć nasza serwetka
Długość liczymy już nieco inaczej:
60 (liczba bloczków) mnożymy przez 4, ale dzielimy przez 9 (to efekt właśnie tej złej jakości materiału)
60 x 4 = 240 : 9= 25,5 cm (ok!) czyli tyle będzie mieć bok krótszy.
Dodajemy do każdego boku po 5 cm i lecimy z nożyczkami w stronę szmaty ;-)

Teraz musimy zrobić na niej fastrygę, wyznaczającą nam środek materiału.
A więc składamy nasz materiał na pół:

I jeszcze raz na pół, jednocześnie dość mocno "przyprasowując" brzegi
Rozkładamy i mamy elegancko wyznaczony środek:

A więc teraz nitka i igła w dłoń i linie pomocnicze czas zacząć.
Fastryga jest robiona co 4 nitki - to widać wyraźnie po powiększeniu fotek

Wypadałoby teraz jakoś zabezpieczyć brzegi przed strzępieniem.
Polecam do tego celu zwykłą, papierową taśmę malarską.
Oklejenie brzegów, to najszybsza część pracy w hardangerze ;-)
A teraz czas na nici.
Najlepsza, a co za tym idzie i najdroższa jest perłówka DMC. Nieco gorsza i tańsza jest Petra.
Ja od jakiegoś czasu używam polskiej Mai i jestem z niej zadowolona. Zarówno z ceny jak i jakości.

Do hardangerowania potrzebne są nam dwie grubości kordonka:
5 - grubszy do haftowania m.in. bloczków
8 - cieńszy do obrabiania przęsełek i innych elementów, ale do tego dojdziemy w kolejnych odsłonach serwetki.
Przed rozpoczęciem haftowania konieczne jest wyliczenie, w którym miejscu należy rozpocząć robotę. Pomocne są w tym właśnie te linie, które zrobiłyśmy wcześniej. W tej serwetce nie musiałam się wysilać i liczyć samodzielnie, na piechotę ze schematu, bo w opisie wyraźnie napisali: odliczyć 46 nitek wzdłuż krótszej linii środkowej.
Teraz bierzemy w łapkę igłę, nawlekamy Mają nr 5 i...
Po chwili mamy połowę pierwszego elementu ;-)
Ciąg dalszy nastąpi wkrótce...

Zmęczone? To na podtrzymanie mdlejącego ciała i ducha zrobiłam placek z truskawkami na maślance wg przepisu Kass
Częstujcie się śmiało! Dla wszystkich wystarczy :-)