Podobna do...

Podobno każdy z nas ma swojego sobowtóra. Kogoś niespokrewnionego, kto jednak jest kopią mniej lub bardziej wierną nas samych.
Błąkają się takie kserówki po różnych częściach świata nie mając o sobie najmniejszego pojęcia.
Ale od czegóż internet i pomysłowi programiści.
Właśnie nadziałam się na taką zabawę na blogu u Arkadii
Zainteresowałam się niezmiernie do jakiej to gwiazdy ekranu można by porównać moją fizis. Miałam nadzieję, że co najmniej do Rity Hayworth ;-)
Z zapałem przystąpiłam do realizacji kolejnych stopni wtajemniczenia. Patrzyłam jak moja twarz na fotce jest skanowana, pokrywana siatką południków i równoleżników jak nie przymierzając globus i czekałam z dużym napięciem co wyjdzie...
I co się okazało?
ZGROZA!!
Jestem podobna do aktorów: Doodleya Moora i Harrego Belafonte!!
Faceci!!
Że niby ja??
I to podwójnie??
Ale to nie wszystko! Harry Belafonte jest czarnoskóry!
Tak więc jestem podobna do męskiego murzyna...
Wprawdzie miałam podejrzenie, że mam przewagę testosteronu nad estrogenem ale AŻ tak??
Kolor skór z testu faktycznie pasuje do pracy którą teraz wykonuję.
A mianowicie jest ona zdecydowanie CZARNA!!
Haruję jak dżdżownica w betonie.
A czemuż i gdzież?
A w świątyni książki, czyli w mojej bibliotece.
Remont się skończył!
Mam piękne, pastelowe ściany, elegancką równiutką podłogę i sporo nowych mebli.
Pachnie nowością i czystością :-)
Ale nie pachnie porządkiem.
O nie!
Jeszcze huk roboty przede mną.
Ale i tak sporo przewalcowałam w tym tygodniu.
Teraz raport:

Poniedziałek:
Z duszą na ramieniu otwieram drzwi od biblioteki. A tam...
Achhhhh! Jak ślicznie! Czyściutko! I jakoś jaśniej...
Półtorej godziny później przyjechały meble - 5 regałów, 4 oszklone szafy, szafa na dokumenty i szafa na czasopisma. Ustawianie gratów trwało tak do ok 13:00.
Zaraz potem zabrałam się za montowanie półek w nowych meblach i jedna z tych nowych oszklonych bestialsko na mnie napadła...
Stoję ja sobie, podziwiam już pomontowane półeczki, zapełniam je w myślach i nurzam się w zadowoleniu jak kot w śmietanie kremówce.
KAP!
-O szlag! Zalali mnie! - i głowa w górę na sufit (nade mną są mieszkania nauczycieli). Sufit suchy i dziewiczo biały.
KAP!
-Co za cholera??
Głowa dla odmiany na podłogę.
-O! Krew. A skąd ona się tu wzięła??
KAP!
-ŁOOOO! To ja! :-DD
Nawet nie poczułam, ze rozwaliłam sobie palec o szybę.
Zazgrzytałam zębami - nie, nie z bólu, bo przecież nic nie czułam - ze złości, bo same dobrze wiecie, jak takie skaleczenia potrafią utrudnić zwykłe czynności (choćby zmywanie).
Polazłam do sekretariatu po plaster, dramatycznie wykrzykując od progu:
-Ratuj Bożenko! Wykrwawiam się!!
Tak więc jeśli ktoś ma ochotę popełnić spektakularne samobójstwo podcinając sobie żyły szybą w szafie bibliotecznej w towarzystwie opasłych słowników treści wszelakiej, to serdecznie zapraszam ;-)
A później cóż zrobiłam?
Jak to co?? To przecież oczywista oczywistość!
Zainstalowałam sobie znowu swoje okno na świat :-D
Poczułam się pełnowartościowym pracownikiem i po sprawdzeniu poczty pomaszerowałam dumna, zakurzona i pocięta do domu.

Wtorek:
Dwie pierwsze godziny pucowałyśmy z moją woźną wszystkie meble. Nawiasem mówiąc wykazałam się czujnością owsika i zabrałam z domu stertę szmat i gumczate rękawice, bo meble były baaaaardzo brudne.
Po krótkiej przerwie zabrałam się za ustawianie książek.
Machnęłam 3 regały i 1 pudło (o nich później).

Środa:
Chociaż tego dnia nie pracuję, przyszłam na 2 godziny i ogarnęłam 2 regały i 2 pudła.

Czwartek:
Do przodu o 6 regałów, pół szafy i 6 pudeł!
Ile mi zostało?
Ojjjjj tam...
Raptem 25 regałów, 4 i pól szafy i niepoliczalna póki co ilość pudeł.
Teraz o pudłach.
Jak wiecie pracuję w bibliotece szkolnej. reforma w oświacie goni reformę. Zmieniają się podstawy programowe, a wraz z nimi też i wykazy lektur.
A ja nie umiem i nie chcę lekką ręką wywalić setek książek tylko dlatego, że wypadły z programu.
A jak wiatr historii powieje z drugiej strony, to co ja wtedy zrobię? Skąd wytrzasnę kasę na zakup nowych-starych lektur?
To nie są pojedyncze egzemplarze, tylko tak od 20 do 50 sztuk jednego tytułu.
Tak więc pakuję je w pudła z trudem zdobywane w okolicznych sklepach (najbardziej pudłodajne są apteka i warzywniak ;-)). Potem je spiszę i pójdą do Archiwum X...
Na przeczekanie.
A co zapakowałam?
Antygona złożyła śluby panieńskie i odprawiła posłów z, których jeden powrócił z popiołem i diamentem. W tym czasie stary człowiek z ojcem Goriot nocami i dniami szkicowali węglem książkę nad książkami, pokrzykując groźnie w stronę fircyka w zalotach: a jak królem, a jak katem będziesz w folwarku zwierzęcym i poczytasz opowiadania Iwaszkiewicza, to popioły cię zasypią w roku 1984.
Szybki konkurs:
Ile tytułów poszło do pudeł?
Dla pierwszej osoby, która udzieli prawidłowej odpowiedzi (jedna osoba - jedna odpowiedź - nie można się poprawiać!) misiek. Jak na fotce niżej, ale nie jeden z nich ;-)

Zamiśkowało mnie. Poczytajcie o akcji na blogu u Edyty
Czasu jeszcze jest sporo, więc może i któraś z Was zechce się jeszcze dołączyć?
Ja swoją siedemnastkę wysyłam w przyszłym tygodniu.

Teraz akwarium.
Jest. Rybki też.
Mateusz, Ania i Marta mają się dobrze, a nawet bardzo dobrze ;-)


A na zakończenie chciałam podziękować Wam za życzenia urodzinowe, które zostawiacie dla mnie w komentarzach pod poprzednim postem
Bardzo się cieszę, że tak wiele osób już się zapisało i zapraszam te jeszcze niezdecydowane - zarówno anonimowe, jak i "zblogowane" ;-)