Człowiek demolka

Ci, którzy mieli okazję/pecha (niepotrzebne skreślić) poznać mnie osobiście wiedzą, że postury to ja jestem "niekoniecznej".
Wzrost podaję wliczając kapelusz.
A jak ktoś mnie pyta nierozważnie o wagę mą, to odpowiadam tajemniczo:
-A Mickiewicza znasz? - kto zna, to wie ;-)
Tak więc wyglądam raczej mikro. Ot takie rozczochrane, pyskate, małe nic.
Ale za to siłę to ja mam, że hohoho!
Pamiętacie piosenkę Zespołu Kaczki z nowej paczki pt "Luśka"?
Tam jest taki fragmencik idealnie o mnie: Luśka, Luśka, ach Luśka,
ty miałaś imadło w paluszkach
Oto przykłady:
Otwierałam kiedyś drzwi. Kluczem. Wygięłam go w łuk, bo słabo wychodził z zamka ;-)
Wyprostowałam go za pomocą imadła.
Dawno temu ogród mieliśmy podzielony płotkiem na dwie części - uprawną i wypoczynkową.
Płotek miał pełnić funkcję ochronną przed inwazją naszych psów, ale okazał się małym niewypałem. Jeden pies się podkopywał, a drugi śmigał od niechcenia górą...
Płotek uzbrojony był w furtkę. Żeliwną, zrobioną rękami mojego taty z uczciwych kątowników.
Zawiasy miała solidne.
I co?
Ano nic takiego. Człowiek demolka szedł pielić. Otworzył furtkę i się zdziwił - rzeczona została mu w rękach...
Ukręciłam zawiasy. Ot tak. Od niechcenia...
O takich drobiazgach jak otwieranie słoików bez użycia narzędzi nie będę wspominać, bo nie ma o czym.
Igły do frywolitek gnę, jakby były z plasteliny. Na sumieniu mam już kilka połamanych, a jedną częściowo nadgryzioną.
W tym tygodniu chyba jednak troszku przegięłam.
Zdewastowałam własny samochód. Przy wysiadaniu.
Bynajmniej - nie urwałam drzwi, nie wgniotłam maski, nie potłukłam reflektorów.
Wysiadając trafiłam lewą nogą na lód, prawą miałam już w powietrzu i chwilę potem cała frunęłam.
Niestety umiejętności lewitacji nie posiadłam i pofrunęłam w tył jak jaskółka na wstecznym.
Chroniąc głowę względnie kręgosłup przed bolesnym spotkaniem z dźwignią zmiany biegów usiłowałam się złapać CZEGOKOLWIEK!
Ale NICKOLWIEK złapać się nie dało, bo umykało mi spod rąk!
I tak szybując w dół przywaliłam z całym impetem kantem dłoni (jak rasowy karateka) w kratkę wentylacyjną.
Efekt?
Na zdjęciu niżej:
Opowiedziałam Rabarbarze, co mi się przytrafiło i stwierdziłam:
-Dobrze, że ręki sobie nie złamałam!
-No! Bo co byś ludziom mówiła jakby cię pytali: 'gdzie złamałaś?' 'w samochodzie!' - no obciach by był! Ale z drugiej strony - kto cię zna, to się nie zdziwi ;-D

Z powodu odniesionej lekkiej kontuzji dłoni mej prawej, w tym tygodniu niespecjalnie polansowałam się robótkowo
Przed demolką skończyłam szyć torbo- siatkę, o której pisałam w poprzednim poście
Na zdjęciu nie widać, ale ma podszewkę :-)

A w ramach rozćwiczania łapska stworzyłam drugie takie coś (też z podszewką!)

Jakby na pocieszenie przyszła do mnie paczka... Z cudowną zawartością!! Od Ivalii
Oj się będzie szyło!! ;-))) Szablony już czekają!!
A oprócz tego w paczce było również takie śliczne serduszko :-))
Jako tło wykorzystałam jedną ze "szmatek" z tej paczki cudów od Ivalii :-))

No a na zakończenie pokażę Wam drzewo genealogiczne, które robimy z Anią jako jej pracę nieobowiązkową.
Okroiłam rodzinę do niezbędnego minimum, bo jakbym się wkręciła w całość, to drzewo przypominałoby potężny baobab i zajmowałoby powierzchnię zdecydowanie większą niż moja biblioteka ;-)