Prawe do lewego

Było to dwa dni temu. Na jednym z warszawskich parkingów. Nieistotne dokąd jechałam. Dość, że trzeba było gdzieś porzucić autko.
Po krótkim(o dziwo!!) poszukiwaniu znalazłam miejsce w przytulnej zaspie.
Jeszcze w trakcie poszukiwań wolnego miejsca zauważyłam samochód, który usiłował zaparkować, ale jakoś nieszczególnie mu to szło.To zjeżdżał na jezdnię, to wracał na parking.
W tył - w przód - w tył - w przód...
Ja zaparkowałam, wysiadłam i zapaliłam.
Manewry samochodu dalej trwały. Chwalić Boga dzieliło nas kilka innych pojazdów ;-)
Zaintrygowana popatrzyłam w kierunku tej nierównej walki z oporną materią zarówno samochodu jak i białego badziewia stawiającego opór dzielnemu kierowcy. A właściwie dzielnej kierownicy, bo kierowała nim kobieta.
Druga w międzyczasie wysiadła i stała obok samochodu usiłując pokierować koleżanką.
Przekrzykując ryk zarzynanego na najwyższych obrotach silnika dała jej poradę, która mnie zwaliła z nóg...
-No dobrze! Prawe koło masz już prosto, ale co z lewym nie wiem, bo nie widzę!

No comments...

Mało brakowało, a połknęłabym papierosa! Z zachwytu!!
Już wiem skąd się biorą dowcipy o blondynkach!
Z ŻYCIA proszę Was!!
W prawdzie Pani Parkingowa miała ciemne włosy, ale można przyjąć, że pewnie farbowane.
Czyli tzw. sztuczna inteligencja.

Na szczęście takich ewenementów nie pęta się zbyt wiele po świecie.
Są osoby, które wiedzą jako to jest z tym prawym i lewym ;-)
Dowód?
A prosiem bardzo:
Miałam przepiękny, cieplutki moherek od przemiłej koleżanki Mirki z Kuferka

A Laura jakiś czas temu,w dobroci swego gołębiego serca postanowiła zrobić sweter dla mojej Rabarbary.
Więc wysłałam jej moherek, a on przyprawił bidulę o rozpacz!
Nie, nie był zły! Wręcz przeciwnie! Był rewelacyjnie mięsisty i gruby.
Zresztą możecie poczytać u niej na blogu jak się zmagała z oporną materią "tłuściocha" ;-)
Żaden wzór wrabiany nie wchodził w grę.
I tak to dzielna Laura cierpliwie łącząc prawe z lewymi zrobiła Asi takie puszyste i cieplutkie cudo:


Fotkę gwizdnęłam Laurze z jej bloga, bo sweter poszedł już na młodej w świat daleki. Przed jej "wybywem" zdołałam pstryknąć jedną fotkę komórką. W pozie dziękczynnej ;-)

Młoda nie lubi stać przed obiektywem. Zdecydowanie lepiej czuje się po drugiej stronie aparatu w roli "tresera" modeli ;-)
Kiedy golf został dostarczony do mnie rękami ulubionego doręczyciela, Baś wciągnęła go na swój chudy grzbiet i orzekła:
-ZAJEBISTY!! CIEPLUTKI!! CUDO!! NORMALNIE ŁADNIEJSZY NIŻ TE ZE SKLEPU!!
Ja chwyciłam za komórkę i zadzwoniłam do czarodziejki drutowej i w trakcie rozmowy powiedziałam:
-A teraz młoda się wypowie.
A co na to młoda? Moja wyszczekana, pyskata i wygadana Rabarbara na widok wyciągniętej w jej stronę komórki rzekła:
-Kiedy ja się wstydzę...
Ręce mi opadły niżej odwłoka!

A dziecię młodsze?
Spełniło się jej wielkie marzenie.
Ma rolki! Prawdziwe!
Wyciągnęłam rolki Aśki i jeździłyśmy wczoraj z małą po domu (musiałam dziecku pokazać jak trzeba się poruszać, no nie??).
Wykładzina już nie wygląda ;-)
A właściwie zyskała nowy, ze tak powiem look - ma takie fajne bruzdy. Szczególnie tam, gdzie robiłam eleganckie zwroty zawracając ;-D
Co jeszcze?
Zaklinam wiosnę. Uszyłam dziś sobie torbę, ale nie pokażę póki co, bo nie mam odpowiednich do niej uchwytów.
Uszłam (też dziś) takie tam małe ptaszki:
Może pomogą i te biało-bure zwały znikną w tempie światła?

Poza tym zapisałam się po raz pierwszy na RR. U Ewy
Będę haftowała "staniczki"
Ciekawe, jak mi będzie szło, bo już ze sto lat nie krzyżykowałam obrazków.
Trzymajcie kciuki!!

Up date!!
Właśnie dostałam fotę młodej w sweterku!!