piątek, 8 lipca 2011

Nie ma życia bez bzykania...

Kto nie słucha radia nie wie, że jakiś czas temu w eterze pojawiło się to chwytliwe, acz początkowo zagadkowe hasełko.
O cóż chodzi?
No....
Hehehe!
O pszczółki moi kochani! O pszczółki!
Ich populacja ginie w zastraszającym tempie. Sami możemy to zaobserwować we własnych ogrodach.
Do niedawna na moje kwiaty przylatywały nie tylko pszczoły takie "prawdziwe" z pasiek, ale również te dzikie - leśne.
A od paru lat - nic...
Tylko trzmiele. Nawet bąków nie ma.

Znany Wam olej Kujawski zorganizował akcję pt" Z Kujawskim pomagamy pszczołom".
Wzięłam w niej udział.
Zasady były proste - raz dziennie na maila dostawałam pytanie, a po prawidłowej odpowiedzi w moim wirtualnym ogrodzie pojawiały się nowe krzewy, kwiaty, ule itp.
Ponieważ odpowiedziałam prawidłowo na wszystkie pytania, 05.07 dostałam zadanie finałowe:
"Przekonaj przyjaciela, że warto chronić pszczoły" - czy coś w tym guście...
Od razu sobie pomyślałam:
-Taaa! Pszczółka, kwiatek, pyłek... No już poleciałam! Bzdur pisać nie będę - nie umiem! Cholerka! Szkoda!
I w tym momencie w mojej głowie pojawiły się dwie postaci: Tereska i Marek.
Nie znam ich! Nie znam żadnej Tereski ani Marka!
A oni do mnie gadają!!
-Napiszesz o nas!
-Miodek pitny?? - zapytałam z nadzieją w głosie ;-)
-Nic z tego! My nie trunkowi jesteśmy! Zapomnij!
-Ale co ja mam pisać??
-Siadaj przy kompie i pykaj w klawiszony! Samo ci się napisze. Zobaczysz :-)

Musiałam sprawę przemyśleć. Tyle, że szybko, bo termin był do 07.07 do 23:59.
I co śmieszniejsze - widziałam ich! I całą sytuację!

Niniejszym proszę o nie zawiadamianie panów ze zbyt dużym i nietwarzowym kaftanikiem o przybycie pod mój adres ;-)
Dom bez klamek jakoś mi nie pasuje - wyjeżdżam niebawem precz. Się smażyć na wolnym ruszcie plażowym ;-)

Tak więc wracając do tematu - siadłam ja wczoraj wieczorkiem i zaczęłam pisać.
A w zasadzie moje palce same pisały.
Dopiero jak napisały ostatnią kropkę, oczy przeczytały, co stworzyła klawiatura.
I wraz z czymś, co mili ludzie nazywają mózgiem, stwierdziły, że może być.
Odjechane, ale ogólnie treść trzyma się tematu.

Posłałam...

A dziś dostałam takiego maila (cyt. fragment):
Witamy,
niestety email, z którego Pani obecnie pisze nie znajduje się w naszej bazie w związku z tym nie możemy uznać odpowiedzi.
Prosimy o podanie emaila, "pod którym" brała Pani udział w konkursie.

Trochę się zdziwiłam, ale odpisałam:

Witam Państwa!
W konkursie logowałam się przez FB.

Zaproszenie do strony "Pomagamy pszczołom" dostałam właśnie na tego maila.

Pytania również dostawałam na ten adres mailowy.

Tak więc jak widzicie, szans nie mam.
Czy żałuję?
Chyba nie. Bo wiem, że nie JA nawaliłam, tylko ta głupia TECHNIKA :-DD

A teraz zapraszam do lektury "opowiadania" konkursowego.
Zaznaczam, że jest to pierwsze opowiadanie wyssane z palca (a właściwie z głowy), które odważyłam się wysłać gdziekolwiek i przede wszystkim je upublicznić.
Zaznaczam, że to tzw "produkcyjniak"!!

„Dzień jak co dzień” – pomyślała Teresa.

W tym momencie zadzwonił telefon.

-Halo?

-Cześć! Marek mówi!

-Mareczku witaj ! _ ucieszyła się Teresa. Tak dawno nie rozmawiała ze starszym bratem-sadownikiem.

-Co u ciebie?

-A nic ciekawego. Wybierasz się może w moje okolice?

-No właśnie w tej sprawie dzwonię – Marek roześmiał się tubalnie – przyjmiesz starszego brata?

-Jeszcze pytasz! A jak twój piękny sad?

Głos Marka sposępniał:

-Kiepsko. Mało owoców w tym roku się zapowiada. Najpierw przymrozki zwarzyły część kwiatów, a to co zostało niestety w większości nie zawiązało owoców...

-A nie myślałeś o pasiece? Masz tak dużo miejsca...

Marek przerwał Teresie niecierpliwi:

-Jeszcze tego mi trzeba! Myślisz, że nie mam co robić, tylko się bawić w pszczelarza?? Poza tym – co to zmieni? Kupa roboty, zysk marny, jeśli nie żaden! Bo do czego miód potrzebny? I komu?? Ile można zjeść kanapek z miodem? Jedną max, a i to tylko czasem.

Teresa postanowiła nie drążyć tematu i zapytała jedynie kiedy brat zagości w jej progach.

-Będę jutro. Ugotuj mi siostro coś pysznego – tak jak ty umiesz, dobrze?

-Ok.! Nie ma sprawy.

Następnego dnia.

-Kurcze! Co za pogoda! – Marek otrząsał parasol w wody – i do tego jeszcze burza idzie.

-Daj ten parasol, zdejmuj kurtkę i idź do pokoju. Zaraz podam jedzenie.

-A co tak pięknie pachnie, Teresko?

-Zaraz sam się przekonasz.

-Mmmm! Jakie to pyszne! Niby zwykłe skrzydełka z kurczaka, a jakieś takie niezwykłe... Coś ty tam dodała, czarodziejko??

-Nic nadzwyczajnego Mareczku – miód.

-Miód?? Do mięsa?? Coś takiego...

Marek nic już nie mówił, tylko pałaszował z zapałem kolejną porcję skrzydełek.

-Mam ciasto. Jeszcze takiego nie jadłeś. Masz ochotę?

-Jeszcze pytasz?? Oczywiście! I jak bym mógł cie prosić, to zrób mi siostrzyczko kawkę. Tylko pamiętasz – słodzę dwie łyżeczki!

-Pamiętam, pamiętam!

Teresa poszła do kuchni.

W tym momencie gdzieś blisko uderzył piorun i zgasło światło...

-Ale ciemnica! Masz jakieś świece?

-Mam. Stoją na komodzie. Zapalisz?

-No pewnie! Przecież nie trafię filiżanką do ust w tej ciemnicy – roześmiał się Marek.

Po chwili do pokoju weszła Teresa z tacą, na której stały filiżanki i pokrojone ciasto.

-Tereska! Co to za świece? Pięknie pachną...

-Och nic nadzwyczajnego... To świece z wosku pszczelego...

-Pszczelego? Wosku?? Hmmm...

-No nie dziwacz! Jedz ciasto i pij kawę, bo wystygnie.

-Pycha to ciacho! Z jabłkami i płatkami migdałowymi jak wiedzę? Ale chyba nie tylko?

-Nie tylko. Z miodem...

-Z miodem?? Ciekawe połączenie...

Marek upił łyk kawy.

-Jaka pyszna! Nigdy takiej nie piłem! Co to za gatunek???

-Ten co zawsze, tylko posłodziłam nie cukrem, a miodem...

-MIODEM??

-No tak.

Marek już nic nie mówił. Wyraźnie o czymś myślał....

Burza minęła. Elektrownia „oddała prąd” Światło zaświeciło mało przyjaznym zimnym blaskiem.

Teresa podeszła do komody, żeby zdmuchnąć świeczki.

-Zostaw je, Teresko. Tak pięknie pachną i spokojnie się palą... Nigdy nie widziałem takich świec... I mówisz, ze to z wosku pszczelego?

-No tak.

Marek znowu nic nie powiedział...

Po pewnym czasie pożegnał się z siostrą i szykował się do wyjścia.

-Poczekaj chwilkę, mam coś dla ciebie.

Teresa zniknęła na moment w kuchni, żeby po chwili wyjść z metalowym, dość pokaźnym pudełkiem w rękach.

-Proszę – powiedziała wręczając bratu.

-A co to jest?

-Otwórz i zobaczysz – roześmiała się Teresa

-PIERNICZKI???

-Tak. Wprawdzie pora roku nie zimowa, ale wiem jak lubisz pierniczki, to ci upiekłam trochę „na wynos”.

Marek wyjął jedno ciasteczko z pudełka, ugryzł i oniemiał z zachwytu:

-Teresko! Jakie one pyszne!! Jak mi powiesz, że też z miodem, to nie uwierzę!!

-Z miodem, z miodem – potwierdziła ze śmiechem Teresa.

Minęły dwa miesiące.

-Witaj Teresko! Przyznam się, że dałaś mi do myślenia... Do tej pory sądziłem, że miód używa się jedynie do kanapek. A ty otworzyłaś mi oczy! Bardzo ci dziękuję! Nie przypuszczałem, że pszczoły to nie tylko miód, ale i wosk i pyłek i w ogóle! A o apiterapii słyszałaś?? To dopiero jest! Pierzga i propolis i mleczko pszczele i tyle innych! Pszczoly to nie tylko miod na kanapki!!

-Słyszałam – Teresa zaczęła się śmiać – i sama z powodzeniem stosuję!

-Wiesz co Teresko? Skontaktowałem się z Polskim Związkiem Pszczelarskim. Od przyszłego roku w moich sadach będą ule. Pierwszy słoik miodu z mojej pasieki będzie dla ciebie moja mądra, młodsza siostro. Cieszysz się???

-No ba! Bardzo się cieszę, mój starszy mądry bracie! – potwierdziła Teresa ze śmiechem.

27 komentarzy:

  1. Zbierałam w tym roku na starym siedlisku kwiat lipy,ze stareńkiej chyba stuletniej, ile tam było pszczół!!!!!Widac w dobry miejscu mieszkam, bo i bąkow u nas nie brak. Opowiadanko sympatyczne, "pachnące" miodem

    OdpowiedzUsuń
  2. Panowie ze zbyt dużym i nietwarzowym kaftanikiem powinni zawitać do tych od akcji. Nawet jak im email nie pasował, powinni przyjąć to opowiadanie, jest świetne i przede wszystkim na temat.
    Wygrałabyś koncertowo!!!
    Czy mi się zdaje, czy już dawno mówiono Ci, byś profesjonalnie zajęła się pisaniem?
    Masz świetne pióro,takie tam różne autorki(nazwisk nie wymienię)do pięt Ci nie dorastają:)))
    pozdrawiam
    P.S a tytuł posta chwytliwy i taki, he, he... dwuznaczny;)))

    OdpowiedzUsuń
  3. Elu - dziękuję! Takie miało być - miodem pachnące :-)

    Alu - mówili, mówili, ale ciągle brak mi odwagi i... wydawcy :-DD
    A tytuł - taki właśnie miał być ;-)

    OdpowiedzUsuń
  4. Post miodem płynący...świetny, choć inne miody miałam na myśli sądząc po tytule :p
    Już nic się z tym konkursem nie da zrobić? mówisz, że pierwsze miejsce bzyknęło Ci koło nosa??
    Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  5. Iwonko - na to wygląda. Ale nie wiem co straciłam :-D No bo nie wiem! Czy słój miodu, czy uścisk ręki prezesa.
    Wiem tylko, że jest nagroda główna i 30 nagród pocieszenia. I tyle :-D

    OdpowiedzUsuń
  6. Głupia ta technika... Opowiadanie super :) szkoda, że Marek i Tereska nie są trunkowi, bo jakiś trójniaczek by się przydał, żeby oblać nową pasiekę ;) Pozdrawiam serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Zgłoś organizatorom, powinni przyjąć takie miodne opowiadanie, niech sobie posprawdzają w systemach, że brałaś udział..

    OdpowiedzUsuń
  8. Bardzo fajne opowiadanie :)
    Że niby zgubili maila ? Ciekawe ;)

    OdpowiedzUsuń
  9. Dobijaj się do nich i właź oknem, jak trzeba. Neleży ci się przynajmniej wzięcie udziału w konkursie głównym. I żadne tam nagrody pocieszenia - główna ma być!

    OdpowiedzUsuń
  10. Naprawde dobre, lekko czytalo sie, przycisnij "Tych" od konkursu, bo Ty naprawde masz talent.
    Ja jestem niepoprawnym "miodozerca" uwielbiam miod pod kazda postacia.

    OdpowiedzUsuń
  11. Jak dla mnie masz 1 miejsce :) Opowiadanie genialne :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Poohatko - a kto ich tam wie. Może jednak zmienią zdanie ;-)

    Basiu - dziękuję! :-*

    Naila - napisałam im maila. Jak komuś będzie się chciało, to znajdzie mój adres w bazie danych.

    Klaudia - ano ciekawe. Ale nie takie rzeczy ludzie gubią ;-)

    Edi.es - raczej nie będę walczyć. Zobaczymy co będzie...

    Ludkasz - dziękuję :-)

    Violu - nie będę cisnąć. To może raczej wywołać skutek odwrotny od oczekiwanego.

    Elu - dziękuję :-) Szkoda, że nie Ty jesteś w jury ;-)

    OdpowiedzUsuń
  13. Opowiadanko chwaliłam wczoraj na FB, więc nie będę się powtarzać :)
    Ja w tym konkursie też wzięłam udział, zakończyłam wprawdzie nie takim fajnym opowiadaniem, ale nie dostałam żadnej odpowiedzi, więc nawet nie wiem, czy doszło :)

    OdpowiedzUsuń
  14. Bardzo fajne opowiadanie :)). Aż nabrałam ochoty na miód - idę zrobić sobie kanapkę z miodem :). Bo ciasta to piec mi się nie chce ;)).

    OdpowiedzUsuń
  15. Ja o akcji słyszałam i jakiś czas temu u siebie na blogu o niej wspomniałam.
    Opowiadanko super, świetnie się czyta...z resztą jak wszystkie Twoje posty.

    buziaki :**

    OdpowiedzUsuń
  16. Irenko - jeszcze raz dziękuję :-)

    Frasiu - smacznego :-))

    Darias - dziękuję pięknie :-)

    OdpowiedzUsuń
  17. Dla mnie rewelacja.A Ci od konkursu to matoły - żeby taki brylant wypuścić. Ty serio powinnaś coś napisać i wydać. Masz bardzo lekkie pióro (chmmm...klawiaturę:)

    OdpowiedzUsuń
  18. Głupio wyszło że nie wyszło:(
    Miód lubię, może nie pasjami, ale też stosuję do różnych potraw, to z powodzeniem.
    Wiem że pszczół coraz mniej, mam szczęście posiadać przyjaciół z pasieką, i miodkami pysznymi :)))
    Opowiadanie jak wszystkie Twoje opowieści udane, nie rozumiem tylko czemu się wstydzisz??? Już nie raz namawiałam Cie do książki napisania:)))

    Pozdrowienia

    OdpowiedzUsuń
  19. tytuł rewelka :) tekścik też niczego sobie, szkoda że głąby się na technice nie znają, bo na pewni byś powalczyła o pierwszą nagrodę :)

    p.s muszę przestać podczytywać Twój blog w robocie - w końcu mnie wyrzucą przez to parskanie :D

    OdpowiedzUsuń
  20. ha ha ha wszyscy żyją bzykaniem :-)
    i każdy poprawną politycznie odpowiedż wrzuca
    ..pszczółki mają bardzo ważną role w życiu każdego człowieka....

    OdpowiedzUsuń
  21. Pszczółki to baaaaardzo pożyteczne stworzonka- podobno jeśli wymrą wszystkie to skończy się życie na ziemi...
    Opowiadanko super pod każdym względem i dydaktyka jest i świetnie się czyta.
    Na Twoim miejscu nie odpuściłabym i spróbowała namówić panów od techniki do wnikliwszej analizy mailowej.

    OdpowiedzUsuń
  22. Dziewczyny! Dziękuję za miłe słowa! W następnym poście jest już pewne rozwiązanie tej sprawy :-)

    OdpowiedzUsuń
  23. fajne! Bardzo fajne opowiadanie!

    OdpowiedzUsuń
  24. Świetnie Ci wyszło! Pisz dużo więcej! Koniecznie!!!

    OdpowiedzUsuń
  25. Będąc brzdącem u znajomego rodziców leśnika odbywało się wybieranie miodu. Leśnik się spytał, czy bolą mnie zęby. Se pomyślałem, że skłamię, że jak powiem, że i owszem bolą, to mi da na nie plastry miodu do wysysania - toć miód to lekarstwo. Niestety, usłyszałem, to nie możesz dostać, bo będą cię jeszcze bardziej bolały. Od tego momentu pamiętam aby mówić prawdę, no może przeważnie prawdę...
    Co do Twojej miodowej bajeczki - przesłodziutka.

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję, że chcesz pozostawić po sobie ślad :-)