To ostatnia niedziela...

To wg wróżbitów od pogody była ostatnia tak ciepła i słoneczna niedziela.
Tak więc zmobilizowałyśmy się z panią Anią i postanowiłyśmy śmignąć do skansenu w Kuligowie.
Grzechem byłoby siedzenie w domu, skoro niecałe 45 km od nas można pobiegać po starych chałupach!
Tym bardziej, że dziś było pożegnanie lata i zamknięcie skansenu na czas jesienno-zimowy. Tzn. w tygodniu będzie czynny, ale tylko po wcześniejszym umówieniu telefonicznym.
Zresztą więcej można poczytać na ich stronie

Tak więc wyruszyłyśmy sobie z Aniusią cztery mile za piec na podbój świata ;-)
Wiecie kto tam był??
Tak, tak! Sylwia!
Zdjęcie miało być z ukrycia, ale zauważyła bystra jednostka, że się czaję za węgłem ;-D

Zwróćcie uwagę, że Sylwia COŚ robi...
A co? O tym będzie później.

Rzuciłyśmy koleżance Sylwii plecak dziecka z wałówką i ruszyłyśmy zwiedzać...

Anię w pierwszym rzędzie zafascynowała kuźnia.




Jak zaczarowana stała i patrzyła, jak z kawałka żelastwa powstaje podkowa.
I jedna z tych "na jej oczach" wykuwanych podków stała się jej własnością :-))



Potem poszłyśmy dalej.
Przed wejściem do większości budynków stoją imponujące rzeźby Marka Gołaszewskiego

Weszłyśmy sobie do pierwszej z brzegu chałupy i...
Niespodzianka!
Miś Barei ciągle żywy ;-D

Poza misiem było też trochę zabawek. Takich PRAWDZIWYCH!

A ja jako typowa robótkara rzuciłam się na haftowane obrusy.
To fragment jednego z nich:


Dalej...
Jak zobaczyłam kolejną chałupę, mowę mi odjęło z zachwytu!
Jakbym się żywcem przeniosła w czasy "Chłopów" Reymonta!
No cudo!!
I fragmencik środka:

Zwróćcie proszę uwagę na ten "sedesik: ;-DD

I izba paradna dziś zwana salonem;-)

W kąciku alkierza, czy jak kto woli sypialni stało sobie takie coś:
I miało takie coś:

Prząśniczki! Wy już zapewne wiecie, czy on działa i ogólnie co do czego.
Ja tam się nie znam, ale kołowrotków to tam było hohoho!
Starałam się specjalnie dla Was obfocić wszystkie!


Głównym poszukiwaczem kołowrotków była Ania i to jej zawdzięczacie tę ilość Waszych ukochanych sprzętów :-)

Ania przysiadła sobie ostrożnie na ławeczce przed chałupą.
Ciut się obawiała, że pod jej niebywałym ciężarem ławka runie, deska pęknie, a kuperek nie tylko się stłucze, ale i będzie nadziewany drzazgami ;-)

Tak więc dość szybko ruszyła dalej popędzając ociągającą się matkę:

Odkryła skrzynię ze skarbami ;-)

Skrzynia stała przed wozownią:


Potem odwiedziłyśmy jeszcze rymarza:

Następnie stolarza:

Potem poszłyśmy do pralni:

Znalazłyśmy też krosna tkackie z rozpoczętym chodnikiem:
A obok wisiał już skończony chodniczek ze szmatek. Całkiem solidnych rozmiarów!
Tak sobie myślę, że pewnie Maryla (jedna z bohaterek "Ani z Zielonego Wzgórza") tkała właśnie takie chodniczki ;-)

Wracając do Sylwii zahaczyłam obiektywem o kilka straganów:


Ogólne zdjęć mam dużo więcej, ale ciężko jest coś wybrać, nie ładując wszystkiego ;-D
Na pożegnanie fotka jednej z chałup (tej z ławeczką):

Kiedy dotarłyśmy do Sylwii, ona dalej COŚ robiła, rozmawiając jednocześnie ze swoim znajomym.

A teraz szybkie pytanie:
Co robiła Sylwia??


No nie będę się znęcać nad Wami i odpowiedź dam od razu:
Sylwia robi kumihimo :-D
I nas też naumiała. W ciągu... ja wiem? Minuty? Dwóch?
Nie to, że my takie niesłychanie zdolne!
Tylko, że Sylwia ma dar przekazywania wiedzy, a i sama technika jest prosta.
Oto dowody:
To je mój wytwór (pierwszy w życiu!), czyli bransoletka.

A to je bransoletka (fragment, znaczy!) zrobiona przez Anię:
Będą kolejne zabawy sznurkami, bo baaardzo nam się to spodobało :-)


Gratuluję serdecznie tym, którzy dotrwali do końca tego dość chaotycznie napisanego posta, ale trudno mi jest skondensować wszystkie wrażenia, zdjęcia i klimaty we w miarę czytelnym przekazie pisemnym ;-)