Chwalipięta

Chwalić się będę. Ale dopiero w dalszej części tego wpisu.

Na wstępie nawiążę do poprzedniego postu.
Tak wiele serdecznych i ciepłych słów za jednym zamachem wyraźnie wzruszyło mojego rodziciela.
Czytał je z wyraźną przyjemnością.
I za moim pośrednictwem bardzo Wam dziękuje.
Ja również przyłączam się do niego.
Kochane jesteście wszystkie jak jeden mąż i jedna żona!

A ja urodziny taty w całości przespałam.
Dlaczego?
Bo we wtorek dość późnym wieczorem, tak koło 23:00 wpadła do mnie taka jedna znajoma.
Wybitnie niemiła! Zasiedziała się do 4:00!!
Nijak nie mogłam się jej pozbyć.
"Zabawiała" mnie bardzo intensywnie i upierdliwie. Miała w głębokim poważaniu, że mam jej dość, że chcę pójść do łóżka. Nic do niej nie docierało. Najwyraźniej w świecie dobrze jej było w moim towarzystwie.
Jak wreszcie polazła w cholerę, to padłam jak świerszcz za kominem i zasnęłam snem kamiennym.
Ocknęłam się z trudem ok 7:00.
Wyprawiłam Anię do szkoły (dziadkiem wyprawiłam, bo ja nadawałam się zupełnie do niczego), potem na moment popełzłam do kompa, żeby wysłać post urodzinowy (na szczęście napisałam go dzień wcześniej!) i poszłam dalej spać...
Zwłoki podźwignęłam z upadku jedynie koło 18:00, kiedy to z resztą rodziny poszliśmy złożyć tacie życzenia i wręczyć prezent.
Oni sobie zostali zajadając tort i popijając szampana, a ja...
No co?
No spać poszłam!
Czy wspomniałam jak się nazywa ta bezczelna pańcia?
Nie?
No to zaraz drukowanymi literami napiszę.
I guzik mnie obchodzi ustawa o ochronie danych osobowych!
Muszę Was przed nią ostrzec, choćby miała mnie później po sądach szargać.
Otóż to wredne babsko wabi się:





GRYPA ŻOŁĄDKOWA!!!



Myślicie, że se poszła?
No prawie. Na trochę.
W piątek wróciła i usiłowała zawrzeć bliższą znajomość z Joanną.
Aś ją olała i się nie dała, bo 3 tygodnie temu już się pokumały i młoda nie miała zamiaru odświeżać tej znajomości. Skończyło się na gorączce, katarze, kaszlu i bólu gardła.
W związku z tym, widząc, że z Asią nic nie wskóra menda szczerbata uczepiła się mojej młodszej panienki.
Ta jej wczoraj trochę uległa i jeszcze do dzisiejszego południa jeździła z nią do pięknej stolicy Łotwy nad rzeką Dźwiną (Ryga dla zdezorientowanych ;-)).
Na szczęście dziś właśnie w okolicach południa obie dziewczyny jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki zaczęły zdrowieć!
Tak więc jest szansa, że pani GŻ poszła sobie od nas na dłużej ;-)



A teraz chwalipięta ze mnie wylezie - osoby wrażliwsze proszone są o odejście od monitorów ;-)
Ponieważ zdrowienie jest miłe, postanowiłam uczcić ten fakt wykończając w niedzielę kolejne dwa króliczki, które grzecznie i cichutko czekały, aż ich stworzycielka się weźmie do kupy pozbiera.



Szybko dogadały się ze starszą siostrą:


A dziś zrobiły sobie fotkę rodzinną z braćmi mniejszymi:


Ponieważ wczoraj w domu miałam dwie śpiące padliny, nie chciałam hałasować im maszyną do szycia.
Więc postanowiłam sprawdzić, czy jeszcze umiem trzymać szydełko. Po siedemnastu latach rozbratu z zakrzywionym drutem miałam co do tego mieszane uczucia.
Ale ponieważ jakiś czas temu Elisse na swoim blogu pokazała jak zrobić takie fajne kwadraty z resztek włóczki.
No to sobie zrobiłam takie cztery na próbę.
Oto moje Granny Squares - proszę nie śmiać się zbyt głośno


Czy będa następne? Pewnie tak, bo fajnie nam się współpracuje z szydełkiem.


Dziś rankiem skoro świt z braku lepszego zajęcia (kobitki jeszcze spały snem sprawiedliwych) upiekłam cynamonki
Życzy ktoś sobie przepis?

No to zapraszam na mojego drugiego bloga, który dziś postanowiłam upublicznić.
Garkotłuk będzie zbiorem wypróbowanych przeze mnie przepisów.
Zresztą wszystko jest wyjaśnione w pierwszym jego poście.
Jeszcze jest tam mało przepisów, ale stopniowo będzie się pojawiać więcej.
No i szata graficzna taka raczej uboga - nawet nie mam banerka. Ale spokojnie - wszystko będzie ;-)

Ale to nie koniec chwalenia się.
A więc, jak już dziewczyny mi zaczęły wracać do świata ludzi żywych, to się złapałam za maszynę i rach-ciach uszyłam takie ło igielniczki


A tak wyglądają w środku


No tom się nachwaliła, że hohoho! W poczuciu dobrze spełnionego samochwalstwa kończę tego przydługiego posta.