Listy do J. - cz. 2

05.02

-18

Hej duża Córko!

Jak to zwykle bywa w dni wolne, Twoja sis tradycyjnie udawała, że śpi intensywnie. Dziś poszła na całość: leżała na baczność, z nosem skierowanym centralnie w stronę sufitu. Klasyk pt: "dziś udaję na trupka" ;-)

Kiedy już się wskrzesiła, poszła tłuc wrogów Kapitana Pazura. Rzecz jasna postępowała zgodnie z przeczytanym wcześniej artykułem w Newsweek'u "Popraw sobie IQ" zalecającym granie w gry z przemocą...

Kiedy Twoja sis dbała przed twoim monitorem o swoją inteligencję, ja "tłukłam" armię aniołków na zamówienie i bransoletki.

Jedna miała tylko być. Też zamówiona, ale jakoś się zamyśliłam i zrobiłam o dwie więcej:

Fajne, c'nie? ;-D

A spróbuj powiedzieć inaczej! :-PP

Niedziela, jak każdy wolny dzień, minęła jakoś tak sama z siebie i tyle :-/

Trzym się ciepło

Mama

06.02

-20

Cześć Żabciu!

Podobno idzie ocieplenie...

Jakoś strasznie wolno i pod górkę :-//

Jako iż dziś poniedziałek, trza się było udać do pracy. A w sumie do dwóch ;-)

W pracy przybyło mi trochę nowości...

Gruz jest już na kompach skrzętnie schowanych między regałami.

Pozostaje mi mieć nadzieję, że jak strop zdecyduje się zintegrować z podłogą, to mnie w tym czasie tam nie będzie ;-)

A teraz mały powrót do czwartku. Dowiedziałam się onego dnia, że organizowana jest grupa panienek małoletnich w szkole języka angielskiego. No i padło pytanie/zaproszenie w kierunku panny Anny.

Ja osobiście nie widziałam przeciwwskazań, ale wypowiedzieć się rzecz jasna musiała sama zainteresowana. Bo wszak to nie ja będę zgłębiać tajniki i meandry mowy Szekspira.

Dwa razy w tygodniu, po godzinie zegarowej.

Problem był tylko jeden - jedna z tych dwóch godzin koliduje z jej kółkiem historycznym...

Przekazałam Ani info i zapytałam co ona na to.

A ona rozsiadła się wygodnie na swoim krzesełku przy biurku, założyła nogę na nogę i wygłosiła kwiecistą mowę w moim kierunku.

Cytuję:

-Trochę mi szkoda tego kółka, ale z historii to ja jestem bardzo dobra, a właściwie świetna, więc spokojnie sama sobie poradzę z nauką. Z angielskiego oczywiście też jestem bardzo dobra, ale chciałabym nauczyć się czegoś więcej niż w szkole, a na lekcji nie mam przecież takich możliwości. Poza tym - jak kiedyś pojadę za granicę, to znajomość angielskiego będzie mi potrzebna.

Yyyyy... Tja.... A ja oczekiwałam prymitywnej odpowiedzi typu "tak" lub "nie"...

Pozostało mi jedynie uświadomienie Waszego rodzica w temacie pozaszkolnego kształcenia przemądrzałej latorośli.

I tu napotkałam opór!

W życiu nie zgadniesz, w jakiej kwestii!!

Otóż Aniusia będzie na zajęcia dostarczać się samodzielnie! Na własnych obutych nożynach.

I to jest problem dla męża mego!!

-JAK TO?? SAMA BĘDZIE CHODZIĆ??? TAK DALEKO??? PRZEZ ULICĘ??

Zatkało mnie!

Normalnie mowę mi odjęło! Nie tego typu schodów się spodziewałam ;-DD

-No nie zupełnie sama. Oprócz niej jeszcze 4 panny z jej klasy będą tworzyć tę grupę. I razem będą szły po lekcjach.

-Ale tak sama???

-Dżizas! Ogarnij się! Przecież nie będę jej wozić 500 metrów od szkoły!!

-Ale ta ulica ruchliwa i ona będzie musiała sam przez nią przechodzić!!

-Pan STOP dzieci przeprowadza. Wyluzuj! Do diabła! Ja w jej wieku jeździłam do szkoły pociągiem, albo autobusem! A jak nic nie jechało to rwałam z buta 3 km i żyję!!

-Ale ona jest jeszcze mała...

-Mała? No może nie jest wyrośnięta, ale za trochę ponad trzy miesiące skończy 11 lat. Całe życie nie będę jej za rączkę prowadzić. MUSI się usamodzielniać.

-JUŻ???

-Tak!!! No bo niby kiedy??

I żeby tak całkiem dotłuc Waszego ojca dodałam:

-A jak się zrobi ciepło, to sama będzie wracać w środy do domu. Mnie się nie będzie chciało odrywać od ogródka, żeby po nią jechać. W poniedziałki bez zmian - pracuję do 15, więc podjadę po gwiazdę ;-)

Tata pogrążył się w wyniośle milczącej i obrażonej traumie ;-)

Jak widzisz, nie tylko my obie nie umiemy się pogodzić z tym, że nasz mały aniołek z loczkami jest już TAKI STARY!!! ;-D

Tak więc od środy, mimo focha rodzica, Twoja sis będzie zgłębiać tajniki i zawiłości języka angielskiego w teoretycznie szerszym, niż szkolnym, zakresie.

Małe zmiany, nieprawdaż? ;-D

Cmok!

Mamusia

07.02

-14

Ha! Się ociepla!!

Witam ozięble kangurożercę...

Wyobraź sobie, że Twoja spokojna i nikomu nie wadząca matka, o mało co, a oberwałaby dzisiaj mopem od dozorcy!!

I to za co??

Za szczery podziw!!

Wyskakiwałam ja sobie w celu wiadomym za tzw. winkielek.

W trakcie wyskoku mijałam pana dozorcę. Tego duuuużego.

Miał w rękach mopa. I operował nim całkiem sprawnie, chociaż różnica wzrostu między nimi była mocno groteskowa: kij od mopa kończył mu się tak mniej więcej na wysokości bioder.

Stanęłam na moment i z podziwem rzekłam:

-Nooo! Jak to panu zgrabnie idzie! Może by tak się pan po moich podłogach w domu przeleciał?

I co ja uszłyszałam?? Za podziw mój niekłamany??

-Uhhhh!!! Jak ja wezmę tego mopa i machnę, to nie ręczę za siebie!! Pani mnie nie denerwuje! Kurna ile tu błota na buciorach wnoszą!!

-U mnie będzie łatwiej. Mniej nóg... - kusiłam pana.

Nie chciał!

Trudno! Poszłam się grzać w okolicach nosa. I tak z nudów poczytałam karteczki naklejone na płocie. Na jednej z nich stało jak wół: Ukrainka szuka pracy: pomoc przy sprzątaniu.

Wracając, zagaiłam przyjaźnie do pana dozorcy:

-Wie pan co? Nie to, żebym była złośliwa, ale tam na płocie znalazłam ogłoszenie.

I zacytowałam mu.

-Nooooo!! Chętnie!! Zatrudnię ją! Tylko pewnie zwiałaby stąd po dwóch godzinach!

-Aż tyle jej pan daje?? Wymięknie na sam widok ;-D

-A to też może być!

Kolejne ogrzewanie się w okolicach narządu powonienia skończyło się pogróżkami pana woźnego, że mnie nie wypuści... jak będę szła do domu.

Lekceważąco rzekłam, że przez okno czmychnę!

Na co on, że mi bramę zamknie i nie wyjadę!

Na to ja, że wpadnę w histerię!

Podziałało! Wyjechałam normalnie!

Jednak faktycznie faceci boją się babskich łez, jak diabeł święconej wody ;-D

Popołudnie:

Dziadek na wieść o pożarciu przez Ciebie kangura nazwał Cię aborygenką ;-P

Stwierdził również, że jako człek dziki surowizną zapewne się żywić zaczęłaś i w związku z tym na Twój powrót ma zamiar zrobić... TATARA ;-D

Mięsko już się mrozi :-)

Przeczytałam Twojemu ojcu sms'a, jakim mnie dziś wkurzyłaś na maksa.

Pozwolisz, że go zacytuję w całości:

"Odkryłam sklep z rzeczami po 1 ojro, w którym są motki wełny, czy czegoś tam. Jakbym się znała, to bym Ci kupiła"

Tata się uśmiał. Po czym zapadł w milczenie na jakieś 5 minut...

A potem przemówił:

-To weź Aśce powiedz, jaka ma być ta wełna i niech ci kupi.

Zanim zdążyłam zareagować, dodał:

-Albo nie! Niech weźmie aparat i idzie do tego sklepu zdjęcia zrobić! I na maila niech ci wyśle. Powiesz je co i jak i niech ci kupi!

Tak więc już wiesz co masz jutro robić.

Żadna tam architektura i inne pierdoły!

WŁÓCZKI FOCIĆ !!! ;-DD

Buziol

Mama włóczkopazerna ;-)