(nie)Głodne sikorki

Jak już wspomniałam w poprzednim wpisie, przyroda próżni nie lubi, więc musiałam znowu coś uszyć.
Tym razem, dla odmiany, coś małego i relaksującego po stresach narzutowych.

Wiedziałam dokładnie co to ma być, bo zakochałam się do bólu w pewnym obrazku.
Jak go zobaczyłam na zdjęciu w gazecie, to od razu wiedziałam, że mój ci on będzie!

No i jest:

Szyty moją ukochaną metodą PP. (paper piecing dla niezorientowanych).
PP to paper piecing, czyli mówią całkiem jasno - szycie po papierze.

Najpierw wzór się drukuje lub (jak w moim przypadku) kseruje się, wycina:

 Dobiera materiałki i siada się do maszyny:

Generuje się w czasie szycia kilogramy końcówek nici:

A po niewielu godzinach można odtrąbić sukces:

Następnie szuka się odpowiedniej, pasującej do całości rameczki:

Później dodaje się detale, czyli w tym przypadku dzioby, oczka i nasionka dla sikorek:

Następnie lekkie pikowanko i można podziwiać zbliżenia:

No i teraz dane techniczne:
- wzór (Tannenmeisen)  mam z gazety "Patchwork Magazin" nr 06/2016
- wielkość gotowca: 40 cm na 40 cm
- szyć zaczęłam w sobotę, 5.11 o godzinie 16:50. Po godzinie zrobiłam sobie przerwę do następnego dnia, do ok 11:00. A szyć skończyłam o 13:30. Jak łatwo policzyć uszycie wierzchu zajęło mi około 3 godzin i 40 minut :-D Potem, z doskoku, szybkie kanapkowanie, pikowanie i lamówkowanie.

A dziś sesja zdjęciowa. Nawet okoliczności przyrody jakoś się dopasowały:

Sikorki na obrazku nakarmione, te w realnym świecie też.
No to można iść szyć coś nowego :-D