Mini czy maxi?

No właśnie nie wiem jaki mi ten post wyjdzie ;-)

Zacznę od tego, że moja zagadka jak widzę okazała się nierozwiązywalna.
Nie było pełnej prawidłowej odpowiedzi.
Większość z Was typowała 9-te urodziny Ani i 9-ciu gości. To dobre odpowiedzi :-)

Tak się złożyło, że 29.05, czyli dzień przed niedzielną Komunią Ania miała właśnie dziewiąte urodziny.
A przy stole siedziało łącznie z komunistką 9 osób :-)

A dwie brakujące odpowiedzi?
Prościutkie :-D
A więc o tym dziwolągu komunijnym dowiedziałam się we wrześniu (tu dowód). Wrzesień jak wiadomo to dziewiąty miesiąc.
Oczekiwanie na ten Wielki Dzień trwały... 9 miesięcy :-D
Tak więc zagadka nie została rozwiązana i niestety, nie mogę nikomu przyznać nagrody.
Ale co się odwlecze, to nie uciecze.
Dodam tylko od niechcenia - warto komentować ;-)

Muszę powiedzieć, że niektóre Wasze odpowiedzi rozśmieszyły mnie do łez.
Np. sugestia o planowaniu 9 córek i tyluż synów! :-DD
Jak łatwo policzyć to 13 i pół roku w ciąży!!! :-DDD
Czy jesteście w stanie to sobie wyobrazić?? :-DDDD
Mnie przerosło!

Dalej.
Zapomniałam przez własne gapiostwo napisać jak się robi te organzowe kwiatki. Pytała mnie o to w komentarzu Kaprysia
To proste :-)
Wycinamy z organzy kółka. Im więcej kółek, tym kwiatek będzie bardziej "puchaty". Moje są z pięciu płatków (miały być z dziewięciu ;-)).
Kółeczka zabezpieczamy przed strzępieniem ogrzewając brzegi nad świecą. Trzeba uważać, żeby się nie stopiły!
Jak już mamy gotowe płatki, zszywamy je w środku, a szycie maskujemy przyklejając koraliki.
Ja dodałam jeszcze jak widać było listki i zszywałam wszystko hurtem (znaczy płatki i listki).
I już :-)

Klarcia prosiła też o kurs motylków szydełkowych.
Będzie :-)
Postaram się jeszcze przed wakacjami.

No to tyle jeśli chodzi o zaległości.

A teraz coś na rozśmieszenie.
Podobno najlepiej jest być pięknym, zdrowym, młodym i bogatym.
Ja z tego zestawu jestem... chuda, wzrostu raczej takiego sobie ;-D
-Fajnie masz - niewątpliwie westchnie kilka osób.
Nooo. Fajnie! Zwłaszcza jak chcę sobie kupić spodnie. Albo spódnicę.
Kiedyś doprowadziłam w sklepie z ciuchami panią sprzedawczynię na skraj rozpaczy.
-No nie mam takiego rozmiaru! Proponuję iść do "Smyka", albo "5,10,15"!
Śmiałam się wtedy radośnie. Ale coś tam jednak we mnie zakiełkowało...

Jak już uda mi się ta niebywale trudna sztuka kupienia sobie czegoś, co nie spadnie ze mnie szybciej niż to włożę, to noszę te części garderoby aż do śmierci technicznej rzeczonych.
-Zburchlona, skłaczona, kilkuletnia spódnica? No to co? Ale się tyłka trzyma - większy wstyd z gołym zadkiem miedzy ludźmi ganiać. - tak sobie tłumaczę.

Przedwczoraj zostałam powleczona przez Rabarbarę do jednego z centrów handlowych. Dzieci miały deficyt obuwia - Aś baleriny pozabijała, a Ani kopyto urosło i miałam alternatywę: wyciąć w adidasach dziury na palce, albo kupić jej nowe.
Wybrałam drugą opcję ;-)
No nie powiem, żebym szczęściem pałała. Nie cierpię zakupów ciuchowo-obuwniczych!
Ale czasem niestety trzeba schować niechęć do kieszeni...
Przy okazji wdepnęłyśmy do sklepu z ciuchami. Pogrzebałam bez zapału w krótkich spodenkach, znalazłam rozmiar 36, wzięłam do przymiarki. Ot tak sobie. Bo i tak wiedziałam, że za duże będą.
Następnie podreptałyśmy do działu dziecięcego, ponieważ Ania urosła przez zimę nie tylko stopami.
No i w tym że dziale dorwałam się do spodni. Dziecięcych...
Bermudy wisiały. Super po prostu! Takie "dorosłe"! Na 164 cm.
Więc niewiele myśląc zgarnęłam jedną parę i poleciałam do przymierzalni.
I co??
Super! Jak ulał! I do tego ktoś mądry wymyślił w spodniach dla dzieci takie wszywane gumki z guzikami w celu dopasowania do mało dużej talii ;-)
Te dorosłe spodnie w rozmiarze 36 też włożyłam... Same się zdjęły ;-D
Zapłaciłam za te dziecięce porcięta i powiedziałam do moich panienek:
-Rozkręciłam się! Lecę do "5, 10, 15"!
-Żartujesz?? - zapytała Rabarbara
-Absolutnie nie!
Ania tylko zachichotała.
No i co?
Ano były spodnie. Dresowe. Takie jak chciałam! Szare, bawełniane, z cieniuteńką bają.
I przeżyłam lekki szok, bo te na 164 cm były stanowczo za długie i za szerokie! Ale te na 158 cm idealnie leżą na mnie! Znaczy nie wiszą i nie spadają pod wpływem grawitacji :-DD
Kupiłam se. Za czas jakiś może przydadzą mi się na rehabilitacji. A te, których używałam do tej pory "awansowały" na spodnie ogródkowe - należało im się po prawie 4 latach wytężonych ćwiczeń ;-D
Wracając do domu powiedziałam z żalem:
-Szkoda, że tu "Smyka" nie ma. Ależ bym się obłowiła!
A po chwili dodałam;
-No i pani w sklepie miała rację - sklepy dla dzieci do moje źródło ubraniowe...

Jedno jest pewne - nie kupię sobie słodkiej sukienusi z falbankami i dżinsów z hafcikiem głoszącym światu "Barbie" względnie "I love"...