Zalany stosunek

A więc zgodnie z obietnicą daną w komentarzu pod poprzednim postem stosunkuję się do Waszych pytań. Wszelakich ;-)
Zacznę może od wyjaśnienia dlaczego Komunia Ani była taka jakaś dziwna oględnie mówiąc. Otóż ksiądz argumentował ten czwartek pierwszokomunijny tym, że trzeba dzieciom oszczędzić stresu!
Ja doceniam jego starania i troskę o dzieciny, ale...
Do jasnej cholery! Jeśli będziemy usuwać naszym potomkom spod nóg wszelkie problemy wielkości słomki, to w dorosłym życiu nie poradzą sobie z dorosłymi problemami! Jaki wiek, taka i waga stresu!
Kogo w ten sposób wychowamy??
Niesprawnych życiowo dorosłych, przyssanych do nas, rodziców jak pijawki. Zwykła codzienność je pozabija, jeśli będziemy je tak histerycznie chronić przed światem zewnętrznym! Życia za nasz dzieci nie przeżyjemy! Takich cudów nie ma.
Może w takim razie znieśmy wszystkie egzaminy, oceny w szkole, pogońmy kijem i złym słowem domniemane kierownictwo w przyszłych miejscach pracy naszej dziatwy! Po co stresować nasze aniołki? Nasze bóstwa wcielone? Niech sobie żyją beztrosko i jak chcą. Tylko do kiedy? I po co?

Bezstresowe wychowanie? A co to za stwór? Nie ma czegoś takiego. Dziecko musi znać GRANICE, które wyznaczają rodzice. I nie dlatego, żeby utrudnić czy obrzydzić mu życie, ale ze względu na POCZUCIE BEZPIECZEŃSTWA! Bo dziecko mając GRANICE ma bezpieczny i uporządkowany świat. Czarne jest czarne, białe jest białe.
Kurcze! Chaotycznie piszę, ale chyba dokładnie wiecie o co mi chodzi.
Zmieniam temat! Zdecydowanie! Bo mi ciśnienie skacze i szlag mnie trafi!
Bo ja wcale nie chcę i nie życzę sobie, żeby moje dzieci żyły sobie beztrosko i bez stresu! To nie są rośliny!!

W poprzednim poście, w dwóch komentarzach padło jakże ciekawe pytanie ;-)
I wiedziałam, że padnie. I że padnie z tych właśnie ust (czy też klawiszy).
A mianowicie pisałam o tym, że nie dostałabym rozgrzeszenia słysząc jakie to grzechy musiałabym wyśpiewać przy konfesjonale.
I takie dwie moje wierne czytelniczki: Laura i Klarcia łupnęły mi cudzołóstwem po oczach :-D
Otóż moje kochane zaraz udzielę Wam wyczerpującej odpowiedzi:



























Ksiądz, wymieniając grzechy przemawiał do ośmio-dziewięciolatków...
Trochę się rozpędził i o używki zahaczył, ale cudzołóstwa nie wymienił - ogarnął się w porę.

Nie pisałam, bo księdzu nic nie mówił ;-)
Tak więc - myślta co chceta :-PPPPP
Kto mnie choć tycio poznał, to wie ;-D


A teraz ostatnie nawiązanie do poprzedniego postu.
Motylków było 9.
Kwiatków z organzy też 9.
A teraz moje pytanie:
Dlaczego 9?
Są 4 odpowiedzi na to pytanie. Zgadujcie.
Osoba, która jako pierwsza poda WSZYSTKIE CZTERY rozwiązania zagadki w jednym komentarzu dostanie ode mnie nagrodę.
UWAGA! Pod uwagę będę brała tylko pierwszy komentarz!
Jeśli prawidłowych odpowiedzi będzie więcej, wówczas nagroda będzie rozlosowana.
Co to będzie?
Niespodzianka ;-)
Rozwiązanie zagadki w kolejnym poście - czyli nie wiem kiedy ;-D

Cóż dalej?
W sensie zalania...
Wczoraj w nocy nad tą częścią Warszawy gdzie mieszkam przeszedł jakby taki mały Armagedon. Niebo w kolorze sepii... Woda lała się hektolitrami. Burza za burzą. Normalnie w Boże Ciało burza jest, ale nie taka!!
Wyszliśmy z małżem wieczorem między burzami pooglądać wodny ogród. W najpłytszym zalewisku woda sięgała mi do kostek. Generalnie do połowy łydki. Jak było tam gdzie wody było więcej - nie wiem. Jakoś mnie nie nęciło sprawdzanie i wylewanie wody z gumofilców...
Rano wzięłam aparat i poszłam popstrykać troszkę fotek.

Oto mój trawnik:

A to kwietnik z bylinami:



A to kolejny kawałek ogrodu. To drzewo to stareńka antonówka a na niej wisi lina do wspinania mojej Ani:
I jeszcze kawałek ogrodu:




Tuż przy samym ogrodzeniu przepływa sobie kanałek. Zwykle płynie nim woda z torfowisk. Spokojnie i leniwie sączy się gdzieś tam na dnie. Latem często-gęsto wysycha.
Dziś oszalał:


I kawałek podmytej drogi
Ja wiem, że to jest pan Pikuś w porównaniu z tym co przeżywają ludzie w całej Polsce. To jest nic! Ale już od wielu, wielu lat nie miałam wody w ogrodzie. Powodzie były. Owszem. I to takie prawdziwe. Jedna co ciekawe - w środku siarczystych mrozów (jak ktoś będzie zainteresowany, to mogę opisać, jak się jeździło na łyżwach po własnym ogrodzie ;-) )
Po trawniku, w niektórych miejscach, do wieczora można było chodzić jedynie w kaloszach.
A w niektórych ćlamkało pod nogami i się człek zapadał - nawet taki mało ważący jak ja czy Ania :-D
Dzięki temu, że nic nie mogłam robić w ogrodzie poza sadzeniem ryżu usmażyłam konfiturę z rabarbaru (nie mylić z moją Rabarbarą! ) i upiekłam placek z tymże według przepisu Ani

Jest pyyycha! Wkrótce będzie w Garkotłuku.
A na zakończenia ostatni "wytfur", czyli chustecznik

Bez obaw! To nie jest nagroda w moim szybkim konkursie ;-)
No to kończę ten radosny i bezładny słowotok. Idę se kolejny, sponiewierany palec obłożyć kozieradką ;-)