Jedna żaba wiosny nie czyni ;-)

Wyszłam dziś na dwór i ku mojemu ogromnemu  zdumieniu zobaczyłam, że na zaspie, przed domem, siedzi sobie... żabka!

Nie wiem, skąd się tam wzięła.
Mała taka bidulka - wielkości dłoni.
Zmarznięte toto było, więc zabrałam do domu.

Po kilkunastu minutach wyjrzałam przez okno i....
Dokładnie w tym samym miejscu siedziała druga!

Ta jest  całkiem dorosła, rozrośnięta w bioderkach i w łapach ;-)

Sądziłam, że ta duża jest mamą tej małej.
Więc na wszelki wypadek wyszłam z żabim maluchem, coby go oddać niewątpliwie zdenerwowanej zniknięciem dziecka matce.
Posadziłam je obok siebie, czekając aż sobie gdzieś pokicają.

I co?
 A Gucio!
Po pierwsze - nigdzie się nie wybierały

Po drugie - to są siostry - prawie bliźniaczki.
Prawie, bo ta mała jest (UWAGA!) starsza :-D

Po trzecie - uświadomiły mnie, że dopiero co się urodziły.
Właśnie w tej zaspie. Jaka wiosna, takie i narodziny ;-)

Po czwarte - powiedziały mi, że będą mieszkać u mnie w domu!
Niekoniecznie w tym samym pokoju ;-)

Cóż było robić?
Zabrałam to żabie towarzystwo pod swój gościnny dach, rozparcelowałam po pokojach ich nowych opiekunek i tak sobie pomyślałam:
- Chyba faktycznie idzie ocieplenie, skoro żaby z zasp wyłażą. I to w duecie! Bo jedna żaba wiosny nie czyni, ale dwie to już co innego  ;-)