Skarżę się publicznie

Siema! W końcu po wielu, wielu miesiącach udało mi się dorwać do kompa!
Ta starsza to jakiś potwór! Od mojego ostatniego wpisu pilnuje mnie, żebym znowu się tu nie mógł lansować! Zazdrośnica jedna! Boi się konkurencji najwyraźniej w świecie!
Ale udało mi się!
Ha! Skorzystałem z okazji, że ostatnio nie ma jej w domu popołudniami i wczesnymi wieczorami, a jak wraca to nadaje się zupełnie do niczego i nie reaguje zbyt żywiołowo na bodźce zewnętrzne ;-)
Skarżyć się będę na tę złą kobietę i jej przychówek!
Jestem poniewierany, nękany i szykanowany!
Moja kocia godność i dostojeństwo ustawicznie są wystawiane na szwank!
Nie mogę się rozwijać! W żadnym zakresie i dziedzinie! Wszędzie mnie dopadną, wyśledzą i obśmieją!
Ba! Albo obsobaczą od góry do dołu!
Ale może po kolei.
Jak najlepiej poznaje się świat?
ORGANOLEPTYCZNIE!

No pytam Was: co niby na tym zdjęciu jest takiego śmiesznego?? Niby jak miałbym się dowiedzieć jak smakuje beton??
Następna sprawa.
Kotem jestem! Łownym! Drapieżnikiem! I do tego pacyfistą...
Jak coś mi w łapy samo wchodzi, to pewnie mnie lubi i chce się ze mną kumplować. No to sobie przynoszę do domu. Zacząłem od zwierzątek futerkowych.
Konkretnie zaprosiłem do domu kreta. Ładny był! Gruby taki i miękki. Pewnie byśmy sobie razem żyli w zgodnej symbiozie, ale nie! Ta starsza jędza wypatrzyła go tymi swoimi uzbrojonymi oczami jak kopał sobie norkę w pokoju na dole w wykładzinie i musiała podnieść dziki wrzask!
Zabrali mi kolegę! Na szufelce wynieśli precz do lasu!!
Nie poddałem się!
Znalazłem drugiego. Schowałem go w łazience...
I znowu dzikie wrzaski!
O co chodzi?
Przecież nie przekopałby się przez terakotę i fundamenty. I kolejny kolega powędrował na szufelce wyżej wspomnianej do lasu...
Pomyślałem sobie, że może ta starsza potwora z futerkowców to tylko mnie kocha, a dla innych nie ma miejsca w jej sercu...
Więc przyniosłem do domu srokę. Stwór owłosiony piórami jakby nie było.
Młoda była jako i ja.
Pasowaliśmy do siebie. Wprawdzie jej bliska rodzina wrzeszczała mi nad głową (nie przymierzając jak starsza na widok kretów) i próbowała mi wydziobać oczy, ale dałem radę! Zainstalowałem sroczkę w pokoju uznając, że łazienka będzie nie dość dobra dla tak ślicznej panienki.
I co???
Starsza wiedziona nieomylnym instynktem szpiega Shoguna wlazła do pokoju i tradycyjnie wrzasnęła. Tym razem jednak słowami skierowanymi do średniej, zwanej Chudą:
-Houston! Mamy problem!
Co było dalej? Do końca nie wiem, bo Chuda wystawiła mnie na korytarz zamykając mi drzwi przed nosem.
Podsłuchiwałem więc...
Otworzyły okno na szeroko, wzięły ręcznik i jakąś tam jeszcze szmatę, i zaczęły machać tymi ścierami przed dziobem mojej nowo zdobytej koleżanki.
Po pewnym czasie usłyszałem gromki śmiech obu i taki tekst:
-Kuźwa! Jakbyśmy w tenisa grały: twoja-moja, twoja-moja! Do sądnego dnia jej nie wygnamy!
Nadzieja wstąpiła w me serce... ZOSTAWIĄ MI JĄ! ALE BĘDZIE SUPER!
Gdzie tam...
Starsza zarzuciła na nią ręcznik i wypuściła przez okno, wprost pod skrzydła wrzeszczącej w dalszym ciągu rodziny i znajomych mojej sroczki... :-(((
Mało tego!
Zamknęły okno i nałożyły na mnie mnie dwugodzinny areszt domowy! Że niby znowu ją mogę przyciągnąć...
Smutno mi było...
Znowu zostałem sam...

Ale po kilku dniach znalazłem coś nowego! I to podwójnego!
Złożyłem to coś przy kominku. Na takiej brązowej szybie zabezpieczającej podłogę. Czemu tam? Bo te cosie dobrze mi się kolorystycznie z tą szybą komponowały ;-)
Nie wiem co to było.
Starsza tradycyjne okrzyki typu: o boszszsz!! gdzieś ty to znalazł?? wzbogaciła o dodatkowy repertuar: jasssna choleeerrraaa!! co ten kretyn znowu przytargał?? RATUNKU!!! FUUUU!!! RANY BOSKIE!!! TO SIĘ RUSZA!!! AAAAA!!!! AŚKAAAAAAAAAA!!!
Wezwana Aśka zgarnęła szczotką moje obie zdobycze na szufelkę i spytała retorycznie:
-Fuuuu!!! Co to jest?? Gó..no jakieś??
-Nie. Rusza się przecież! Jakby turkucie podjadki w stadium późno larwalnym... - starsza błysnęła dość niepewną elokwencją.
-Ohyda! I jakieś wąsy ma jakby...
-Weź mi to sprzed oczu i wywal w cholerę!!
Też nie wiem co to było. Ale skoro nie chciały ani zwierząt futerkowych, ani pierzastych to przyniosłem takie tłuste i łyse. Może zdeprymowała je znikoma ilość ziemi na odwłokach? No a co niby miały mieć na sobie, skoro je wykopałem na grządce z fasolką najmłodszej ogrodniczki??
Znowu nie trafiłem...
A tak bardzo chciałem mieć przyjaciela...
Czy to tak trudno zrozumieć?
Popatrzyłem na obie z wyrzutem...

Zamyślony i smutny powlokłem się nad kanałek...
I...
Mam!! Tralalala!! Żaby! W hurcie! Nie do przewalczenia!!
Od razu humor mi wrócił! Znosiłem tego po kilka dziennie :-)))
Chuda nie nadążała wynosić, a jak jej nie było na pomoc był wzywany pan najstarszy, czyli tata pani starszej.
Bo ta starsza brzydzi się żab jak diabli i za nic sama ich nie zutylizuje na słynnej i jakże znienawidzonej przeze mnie szufelce ;-)
A jak już bardzo musi, to wygląda to przezabawnie: szufelka trzymana w wciągniętych na maksa rękach, galop w stronę kanałku i histeryczna przemowa w kierunku płaza:
-Nie ruszaj się! Ani się waż!! A jak na mnie skoczysz to nie wiem co ci zrobię! NIE RUSZAJ SIĘ DO DIABŁAAAA!!! Brrr!!!
Uwielbiam to!! :-DDD
I przynoszę te żabki ciągle i nieustannie.
Znaczy teraz nie, bo wyginęły czy coś? A może im zimno?
Szkoda, że nie wiedziałem wcześniej, że one są takie wrażliwe na spadki temperatur.
Wszak kaloryferów wystarczy dla nas wszystkich:


Taki kaloryfer to bardzo fajny wynalazek. Doskonale podgrzewa jedzonko w brzuszku.
A jedzonko jakby ktoś nie wiedział rośnie sobie w takiej dziwnej szafce zwanej lodówką.

Nie wiem czemu ciągle ją mają zamkniętą i tak rzadko otwierają?
Przecież tam są same cuda! Jakby to był mój dom, to lodówka byłaby otwarta 24 godziny na dobę!
Na samą myśl o tych skarbach tam ukrytych ślinka mi cieknie tak, że aż się muszę oblizać:


Próbowałem wielokrotnie wytłumaczyć tym ludziom co ze mną mieszkają o bezsensowności zamykania "sezamu", ale na nic to się zdało.
Wręcz przeciwnie...
Mogę sobie mówić i mówić...
...a oni nic sobie z tego nie robią...

Tak samo jak z tego, że chcę wejść do domu! Trzymają mnie za oknem.

A po co?
A bo starsza mówi tak:
-Wpuszczę cię jak skruszejesz! Nie będziesz miał chęci gryźć mnie po nogach, ani walić po tyłku, sierściarzu paskudny!!

Często gęsto ta starsza mnie pyta, czy w poprzednim wcieleniu nie byłem przypadkiem damskim bokserem, bo faktycznie zdarza mi się podnieść na nią łapę. Tak mniej więcej 10 razy dziennie...
No cóż...
Się ma łapy, to się z nich korzysta
A rano lubię sobie zjechać do kuchni uczepiony jej łydki!

Poza tym poranki mam pracowite: muszę asystować przy budzeniu pani najmłodszej, pilnować żeby moja micha była pełna. No i żeby Chuda nie zapomniała zabrać ze sobą na uczelnię tzw niezbędnika studentki:


One wszystkie dobrze wiedzą, że ja nie lubię jak mnie zostawiają samego w domu.
Ale nie chcą mnie ze sobą brać! Tak więc czuwam na posterunku czekając, aż w końcu któraś wróci do domu:



Jak już wrócą, to nie ukrywam, że się cieszę:

Ale potem muszę strzelić fochem i się chowam...
Wcale mnie nie widać!
Ale i tak mnie znajdują i odczepiają od firanek.
I jeszcze jedno!
Nie chcą ze mną spać!
Te dwie najstarsze, bo mała chętnie mnie przygarnia.
Wiecie dlaczego nie mogę ich usypiać do snu?
Bo podobno o drugiej w nocy dostaję ataku namiętności i włażę na głowę (dosłownie), całuję po policzkach i mruczę prosto w ucho...
I rzekomo nie da się przy takiej eskalacji uczuć spać!
Też coś!
Jak ktoś jest śpiący, to uśnie nawet na chudych nogach Chudej!

Tak więc same widzicie: jestem kotem, którego najbliższe otoczenie kompletnie nie rozumie, nie docenia i nie szanuje!!!
Rozpacz mnie ogarnia jak o tym myślę!
Ja tę złość musiałem wykrzyczeć!
całym sobą!
A że mi wrzask płynnie przeszedł w ziewanie, to chyba pójdę spać! Jednak blogowanie bywa męczące. Ale za to mi użyło i już wiecie jaka ta Ata i jej przychówek są!

Wszystkie zdjęcia w tym poście są autorstwa Joanny. Za samowolne udostępnienie nie przepraszam. Fredek.