Znowu psuję...

Zaczęło się "niewinnie" ciut ponad dwa tygodnie temu.
Dokładnie w  piątek, w Dzień Kobiet.
Jako rasowa kobita, w mój dzień wyznaczony skrupulatnie kalendarzem, przyjmowałam kwiaty (a dużo ich było, aż się do dziś dziwię!).
Święto świętem, ale pospolitość i codzienność zagnała mnie jak co piątek do sprzątania hangaru.
Do pomocy mam pana odkurzacza zwanego Włodkiem.
Włodek, jak każdy chłop nie za bardzo kocha sprzątanie, więc robi mi różne psikusy: a to się przeżre kurzem i se filtr zatyka, a to kółko sam sobie urwał, licząc na to, że kaleki nie będę ciągać po całym domu. Albo chowa mi wrednie swoje ponętne i potrzebne mi końcówki...
Wszystkie jego starania spaliły jednak na panewce.
Do ostatniego wybryku.
Włodek zablokował sznur!
Nie dał go sobie wydrzeć!
Po prostu - oddał ze zwijacza tak koło 10 cm, a resztę (liczoną w metrach) trzymał we własnym wnętrzu.
Ni Hugo nie da  się odkurzać takim czymś! Nawet dopinając przedłużacz.
Chcąc, nie chcąc, zmuszona byłam używać odkurzacza pożyczonego od sąsiada (czyli od taty).
Bo swój  sprzęt popsułam(?).

Minęły dwa tygodnie.
Wczesnym popołudniem popsułam(?) maszynę do szycia

A potem pojechałam do bankomatu...
Czy muszę dodawać, że na mój widok padł trupem!
Jak wchodziłam do banku, świecił na niebiesko, a jak podeszłam zmienił barwę na czerwoną i  wyświetlił informację: Przepraszamy...

Taaa... Popsułam(?)

Nie dało mi to do myślenia. O nie!

Było to dziś rano.
Udałam się z młodą młodszą do mojego autka w celu odwiezienia potomkini do szkoły.
Wsiadłyśmy do samochodu, kluczyk wtyknęłam w stacyjkę, przekręciłam  i... zdechł pies.
Zarzęziło, ale zgasło.
No to jeszcze raz!
I dźwięk jak łyżwami po lodzie.
Ot taki bezefektywny wizg i zgrzyt.
 Trzecia próba skończyła się tym samym.
Więc wysiadłyśmy z nieboszczki skody, a ja udałam się do rodzica po kluczyk i dowód rejestracyjny jego jeździdła.
Tata, jako osobnik emerytowany, sypia zwyczajowo na dowolnie wybranym boku, do dowolnie wybranej godziny.
Dziś jednak zła córka zerwała go o nieludzkiej porze, czyli o 7:35 żądając udostępnienia samochodu.
Tata zaplątał się w kołdrę, mamrocząc informacje o miejscu pobytu interesujących mnie rzeczy.
Z mamrotania wyłuskałam interesujące mnie wiadomości, złapałam co nie moje i pomknęłam do jego samochodu.
Kluczyk w stacyjkę i...
DOOPA!!!
Stęknęło raz i padło, jak stało!
Akumulator się zbiesił.

Ania do szkoły pojechała autobusem na drugą lekcję.
Do sklepu pokicałam piechotą - ładnie rano było, więc te pół godzinki nawet dobrze wspominam ;-)

Reasumując:
- nie przysięgam, że w najbliższym czasie niczego nie popsuję.
- przysięgam, że uziemienie drimlajnerów to nie moja sprawka! :-D