Nie tylko ja...

... w naszym domu param się rękodziełem.
Ania działa w ceramice i kosi nagrody i wyróżnienia.
Asia - wiadomo - fotograf. Jak jej się chce i coś pstryknie i pośle, to też nie jest taka ostatnia ;-)

A mężu? No cóż. Przytłamszony potrójną kobiecością jakoś siedział cicho i się nie ujawniał.
Do przedwczoraj...
Otóż wrócił był jak zwykle bardzo późno do domu i wkroczył do pokoju Ani z taki oto tekstem:
- Aniu! To nagroda ode mnie za zostanie laureatką olimpiady. Przepraszam, że tak późno, ale trochę to trwało. Może ci się spodoba, bo tak trochę tematycznie do przyrody pasuje. Wiewiórkę ci zrobiłem.

I wręczył zdumionej Ani to:

Jak widać, wiewióra jak malowana! Wycięta ze szkła grubości ok. 2 cm.
Dodam: wycięta przez małża mego osobiście. No nie nożem kuchennym, rzecz jasna - wodą pod ciśnieniem 2 tysięcy atmosfer.
Szczęka mi opadła.
Przycisnęłam męża do muru i zażądałam zeznań w temacie.
- Oj tam. Robiłem już kiedyś strusia.
- Strusia... - Szepnęła żona skołowana.
- No. A na święta renifera. Takiego wiesz - z saniami i w ogóle - cały zaprzęg Mikołaja.
- Cały zaprzęg - Powtórzyła bezmyślnie żona w szoku.

Zatkanie żonie nie mija. Wręcz przeciwnie - żona ma męża od prawie 25 lat tego samego i go zupełnie nie zna.
Strach się bać, co jeszcze kryje w zanadrzu!
Ale jeśli są to TAKIE cuda jak wiewióra, to chętnie przyjmę to zaskoczenie na klatę! A co! :-D