Mrrr... Koty te prawdziwe i inne

Moje młodsze dziecię od sierpnia posiada nowy wystrój kolorystyczny pokoju.
Zszarzała i przybrudzona biel ścian została zastąpiona żółcią oraz szarością.
Do takiego wystroju trzeba było zmienić zarówno firanki jak i zasłony. Trochę nowych gadżetów i...

- Mamo! Ale ten koc na łóżko to mi zupełnie nie pasuje!

Trudno się nie zgodzić - szafirowy, puchaty koc z kotami ni jak się miał do nowego/starego wnętrza.

Ale udawałam, że ZUPEŁNIE nie wiem, o co mojej córce chodzi. Przecież koc jest czysty, cały, kompletnie niezniszczony. Lata całe jeszcze może posłużyć.
I w ogóle to on taki milusi jest...

Gdzie tam!
Anna nie dała się zagadać.
Grzecznie, acz stanowczo, zażyczyła sobie nowego okrycia na tapczan.
Konkretnego - z kotami.
W tonacji szaro-żółtej. Ewentualnie tylko w jednej z nich.

Matczysko westchnęło i zaczęło kombinować.

Dość długo to trwało, bo trzeba było skrystalizować koncepcję,  skompletować materiały, a przede wszystkim - znaleźć czas na uszycie całkiem konkretnego kawałka narzuty.

Cyklicznie byłam popędzana przez lekko zniecierpliwioną młodą młodszą, ale uspokajałam ją:

- Spoko! W tym roku na bank ją uszyję. I mam tu na myśli rok kalendarzowy, a nie szkolny.

Najpierw lekki trening:

A potem szycie właściwe.

I tak oto, wczoraj, skończyłam.

Czyli słowa dotrzymałam! Wyrobiłam się w obiecanym czasie ;-)

Proszę państwa, oto kocia narzuta:

Lekkie zbliżenie:

Oczywiście Fredziowa kontrola jakości też była, bo bez tego się nie liczy:

A kot Lucjusz pomagał bardzo intensywnie przy pikowaniu. O mało nie spadłam z krzesła jak i tak hopsnął przed sam nos, na maszynę:

Później pomagał mi przy ręcznym podszywaniu lamówki:

Dzięki takiej pomocy narzuta musiała się udać, po prostu nie miała wyjścia :-D

Tak wygląda w miejscu docelowym:

Z poduszką:

No i już jest użytkowana:

Podobno wygodna ;-)

Dane techniczne: 150 cm na 210 cm.

Mrrrr... Koty te prawdziwe i inne dominują! :-D


Ps. inspiracja do kociej narzuty - znaleziona gdzieś w necie. Adresu tradycyjnie nie zapisałam :/