Kocham komary!

Nie odbiegając zbytnio od ogólnoblogowej tendencji również i ja zabiorę głos w sprawie panoszących się w najlepsze upałów.
Otóż ja je kocham! Uwielbiam!
Doczekałam się w końcu! Szkoda tylko, że tak szybko miną :-(
Jak dla mnie może tak być cały rok! Zamiast choinki z przyjemnością ubiorę palmę ;-)
Moją siostrę z racji podobnych do moich upodobań do tropików jej znajomy nazwał ją jakże celnym określeniem: "albinoski murzyn"
Uważam, że to bardzo udane porównanie i chętnie sama o sobie też tak będę mówiła.
Ja się po prostu urodziłam w niewłaściwej strefie klimatycznej. I zdecydowanie odpowiada mi stan, kiedy to rtęć w termometrze mdleje mi z gorąca, niż kaszle z zimna.
Wolicie takie klimaty?

Czy takie?

Ja nie mam wątpliwości :-)
To tyle, jeśli chodzi o moją spowiedź w temacie meteorologicznym.

Jednak kilka dni temu sądziłam, że upał wypalił mi mózgownicę i coś ze mną nie halo...
Zamiatałam cierpliwie hektar kostki za domem. Słoneczko przyjemnie grzało.
Normalnie czułam jak "bladość ciał zanika", a w jej miejsce pojawia się apetyczny, delikatny miły dla oka brązik...
Nagle słyszę za plecami głosik Ani:
-Mamo?
-Mmmm?
-Czy możesz dmuchnąć żabę?

Yyyyyyhhhhh!!! W pierwszej chwili chciałam odpowiedzieć, że to niemożliwe, ponieważ to samce dmuchają...
Ale puknęłam się w czerep trzonkiem od miotły - przecież z dzieckiem gadam!
-Co mam zrobić??
-No dmuchnąć żabę! O tu! W tyłek! - powiedziała Aniusia cokolwiek niecierpliwie, podsuwając mi pod nos... żabę.
Spokojnie!
Papierową!
Ania przezywa ostatnio fascynację origami i tworzy różne cudaki.
Żaba wymagała solidnego dmuchnięcia. Lub jak kto woli napompowania ;-)
Dzięki sile moich płuc z płastugi zrobiła się całkiem przystojnym płazem.
Niestety, wydmuchana, znaczy nadmuchana przeze mnie żaba zaginęła gdzieś w akcji. Ale dopadłam żurawia.
Jak się nieszczęśnika ciągnie za ogon, to macha skrzydłami. Jakoś mu się nie dziwię - też bym pewnie machała czym popadnie, jakby mnie ktoś za ogon ciągnął (gdybym miała ;-))

Ja natomiast wpadłam w szał przetwórstwa owocowego.
Porzeczki (jak widać kilka fotek wyżej) ładnie dojrzały na krzaczkach.
Później się oskubały i wylądowały w durszlaku
Po to, żeby za kilka chwil zamienić się w konfiturę:

Agrest spotkał ten sam los ;-)
Jutro ciąg dalszy przetwórstwa. Tyle, że będzie sokowo ;-)

No i żeby nie było, że ja tylko przy garach stoję, albbo na miotle latam.
To tzw tfurczośc radosna. Czyli Ata sprawdzała, czy oprócz motylków i niekończącego się pledu dla Ani coś umie dziergnąć na szydełku ;-)
Same oceńcie. Ja tam w szał zachwytu i samouwielbienia nie wpadłam.

I na zakończenie dla moich wiernych czytelniczek i komentatorek zapowiedź czegoś co będzie ;-)
Czyli różyczki frywolne 3D.
Przypomniałam sobie, że wzór na nie mam od jakiś dwóch lat.
A to dzięki postowi Madziuli sprzed kilku dni. No i na ten tychmiast musiałam je zrobić. A w trakcie dziergania pojawił się kolejny pomysł. Ale o tym cicho sza! (póki co ;-))

Wzór na różyczki jest na blogu Bean
Ja mam wydruk z jakiejś innej strony ze wzorkami, ale niestety tradycyjnie nie zapisałam sobie jej adresu.
No to tyle!
Idę na dworek pławić się w ciepełku.
A na zakończenie powiem Wam, że kocham komary! Tylko one na mnie lecą! ;-)