Kalafior story

Jak dało się zauważyć dzięki poprzedniemu postowi - wróciłam.
I z marszu zabrałam sie dość energicznie do działalności przetwórczej.
Efekty w Garkotłuku sałatka ogórkowa z czosnkiem i Sałatka zimowa II


Skupię się na tej drugiej:

Po pierwsze: proszę autorkę lub którąś z Was dziewczyny o podanie linka do bloga z tym przepisem, bo tradycyjnie wydrukowałam przepis solennie sobie obiecując, że tym razem NA PEWNO nie zapomnę. Akurat!
Tak więc moja prośba: adres pliss!!

Edycja: dzięki Marii z Zielonego Kuferka już wiem skąd mam ten przepis!
Zaczerpnęłam go od Agi z Oazy!
Mario - bardzo Ci dziękuję!! :-))


Jak widać na załączonym obrazku do sporządzenia sałatki potrzebny jest między innymi kalafior.
Ogórki i fasolka pochodzą z własnej tzw przydomowej uprawy mego małża.
Obrodziły wyjątkowo obficie i coś z tym musiałam zrobić.
W niedzielę zrobiłam wspomnianą wcześniej sałatkę ogórkową

A tę drugą postanowiłam stworzyć w poniedziałek.
Tak więc rankiem udałam się na zakupy. Pobliski warzywniak jest zamknięty z powodu urlopu, o czym wiedziałam, więc pojechałam do innego.
Planowałam, że zakupy zajmą mi tak ok 15-20 minut.
Taaa....
Wchodzę ja do warzywniaka i widzę, że nie widzę.
Kalafiorów.
Tzn. były w ilości sztuk dwóch.
W stanie nasuwającym przypuszczenie, że za chwilę zaczną żyć własnym życiem i wyruszą w piękny świat...
Zapytałam, czy to jedyne kalafiory jakie aktualnie ma sklep na stanie.
-Tak. Bo dziś na giełdzie były strasznie drogie, to nie brałem.
No cóż. Kupiłam tylko paprykę i poszłam do innego sklepu.
Inny był zamknięty. Bez powodu.
No to do kolejnego.
ten przynajmniej miał powód - urlop do 31.08 - za długo musiałabym czekać ;-)
Trzeci też beztrosko urlopował.
Tak więc nie pozostało mi nic innego, jak wsiąść w samochód i pojechać do drugiej wioski w poszukiwaniu jadalnych kwiatków.

A tam?
Warzywniak nr 1: zamknięty, bo ma urlop.
Warzywniak nr 2: kalafiory są, ale chore na tyfus plamisty odmiany brunatno-zielonej.
Warzywniaki nr 3 i 4: kalafiorów brak w ogóle...
W desperacji przypomniałam sobie, że na bocznej uliczce od kilku lat stoi facet i sprzedaje warzywa z samochodu.
Poszłam.

I eureka!
Są kalafiory! Takie w sam raz! Małe, białe i świeże!
Kolejka też była. Ale nic to!
Trzymając cenne z jakimż trudem zdobyte warzywa mimo woli zaczęłam przysłuchiwać się rozmowom pana sprzedawcy z klientkami.
-Kilo śliwek-robaczywek! W sam raz do pani pasują! Bardzo proszę!
Zatkało mnie.
dziewczyna była młoda, niebrzydka, a tu taki tekst!
Zabrała te śliwki bez słowa i poszła.

Następna klientka:
-Koper poproszę. Taki do ogórków na zimę. Na 4kg.
-A skąd mam wiedzieć ile to ma być?
-To pan mi pokaże.
Aż się bałam, co ten dowcipniś wyciągnie ;-)
Pokazał. Koper na szczęście!
-O! To z tego tak pół.
Pan zapakował.
Pani po namyśle:
-Pan mi dołoży jeszcze z tamtej wiązki. Taką mniejszą połowę.
Zawsze sądziłam, że połowy są równe. A tu proszę - mniejsza i większa. Ewenement taki ;-)
-A co? Nie wystarczy pani tego, co pani ma?
-No nie. Bo patyków nie będę pakować do słoików, tylko same baldachy.
Głos z kolejki gdzieś za mną:
-Pewnie! Łodyg się nie daje do tych na zimę!
Pani zapłaciła i poszła.
A pan sprzedawca zwrócił się do tego głosu za mną:
-Co mi tu pani handel psuje?? Jak się dowiedzą, że patyków się nie używa, to będę musiał siedzieć i odłamywać. I co ja zarobię?
Głos w osobie bardzo stareńkiej, malusieńkiej i siwiusieńkiej pani wzruszył ramionami i burknął:
-A co mnie to obchodzi? Jak pan głupoty klientom wciska, to trudno wytrzymać.

W tym czasie pani stojąca przede mną oznajmiła całej kolejce:
-Coś tu śmierdzi! - spojrzała na mnie wymownie...
Na wszelki wypadek nie odezwałam się, czekając na dalszy rozwój wypadków.
Pan sprzedawca machnął pogardliwie dłonią:
-A! To te kalafiory!
W końcu dałam głos:
-To co? Zepsute pan sprzedaje?
Bogiem a prawdą pachniały normalnie - kalafiorem, bo i niby czym mogły by? Różą??
Pan sprzedawca:
-Nieeee! One takie są. Na polu się ugotowały. Bo wie pani - upał jest, deszcz pada i one się tak gotują, tam na tym polu.
Zanim zdążyłam zareagować, pani staruszka huknęła jak ułan:
-Weź się pan do cholery za handel, a nie pieprzysz tu trzy po trzy, aż się rzygać chce!!

O matko... A ja tę panią w wyobraźni widziałam z szydełkiem w ręku, w miękkich bamboszkach, otoczoną wianuszkiem prawnucząt. Snującą cichym i miłym głosikiem opowieści w stylu: jak to kiedyś były inaczej i kulturalniej...

Podziałało!!

Pani z wrażliwym węchem:
-3/4 kg tych żółtych śliwek poproszę.
Pan zważył.
-80 dag jest.
-75 dag ma być!
Pan odłożył jedną śliwkę.
-74 dag.
-75! - pani była nieustępliwa.
Pan wrzucił śliwkę gratis i policzył za 75 dag.
-A te borówki to po ile?
-Po 5 zł. Pani patrzy jakie piękne! Dorodne! Nigdzie takich nie ma!
-Nie chcę! Ludzie od jagód umierają, bo lisy na nie szczają.

O jesssuuu... Gdzie ja jestem?? Niech mnie ktoś uszczypnie, albo obudzi!!

Pani staruszka:
-To po diabła je pani oglądała?
-A bo co? nie mogę?
--Kolejka jest! Ile można stać? Pani płaci za te śliwki i do widzenia!

Pani zapłaciła i poszła bez słowa.

No i nadeszła moja kolej w tej kolejce...
Zanim zdążyłam otworzyć paszczę w celu ustalenia ceny, pan sprzedawca zaczął pierwszy:
-A wie pani jak kalafior śmierdzi, kiedy się go gotuje? Gotowała pani kiedyś kalafiora?
W tym momencie straciłam cierpliwość.
-Sądzi pan, że nigdy tego nie robiłam? Aż tak młodo wyglądam?
Tu pan sprzedawca się zacukał, bo zaprzeczyć chyba się bał, a przytakując zrobiłby z siebie większego balona niż był (chociaż czy to możliwe??)
Więc ja kontynuując:
-Jeśli to miał być komplement, to się panu zupełnie nie udał - kulawy na obie nagi. Ile za te śmierdziele?
-Wie pani co? Jak tak patrzę na panią i pani słucham, to doszedłem do wniosku, że jest pani najlepszą kucharką. Z całą pewnością ! Lepszej nie ma! 7 zł.
-Wie pan co? Jak tak na pana patrzę i pana słucham, to dochodzę do wniosku, że jest pan najgorszym sprzedawcą i najbardziej nieudanym komplemenciarzem jaki kiedykolwiek stanął na mojej drodze!
-O! I bardzo dobrze mu powiedziałaś kochana - staruszka była kontentna ;-)

Wiecie co? Gdyby nie to, że te przeklęte kalafiory były jedynymi w promieniu 10km, to bym chyba nimi w niego cisnęła!!


Jak już jesteśmy przy dziwolągach, to może już do końca w tym duchu pozostańmy.
Oto dziw natury, czyli zakochany ziemniak ;-)


A taki to ogóras wyhodował się na wspomnianej wyżej hodowli małża:
Rozmiarów słusznych. Do wykorzystania w zasadzie jedynie na zdjęciu ;-D

A na koniec, żeby już wrócić do świata bardziej normalnego, zapraszam na ciasto samograj

Smacznego! Idę dalej działać przetwórczo :-)