Sielsko-anielsko

W pierwszych słowach mojego postu pragnę napisać, że coś się blokuje od rana ;-)

Ale dziś nie powiem co, bo ma być sielsko-anielsko. Jak to przy niedzieli.

Wczoraj ponownie byłam w miłej gościnie u Sylwii
Nawiasem mówiąc czasem mam wrażenie, że ja już u niej mieszkam ;-)

Jak to zwykle przy takich spotkaniach bywa, nie obeszło się bez nauk wzajemnych.
Tym razem nauczała mnie nasza wspólna koleżanka Mirka.

Się mogła wyżyć jako ciało pedagogiczne, ponieważ na kilka godzin przed moim przybyciem tajemną wiedzę na temat powstawania skrzydlatych ludzików przekazała jej właśnie Sylwia.

Tak więc koralik za koralikiem i się zrobił taki ło gostek:

Dumna i blada pokazałam go dziś Ani i tak koło południa zasiadłyśmy do dłubania.

Ania jak zwykle poświęca się całą duszą temu co robi:

Jako pierwsze powstały tzw duże aniołki.
Oto one:
Różowy zrobiony przez Anię

Błękitny mój:


Ale jednak takie dużo formy nam nie pasowały.
Przerzuciłyśmy się na drobnicę ;-)
Ja zrobiłam takie:


Natomiast Ania...
Ania pognała w kierunku absolutnej miniaturyzacji i poeksperymentowała z zestawianiem kolorków.
I oto jakie fajne jej wyszły:


Jak są duże, obrazuje poniższe zdjęcie z zapałką

Robi wrażenie, no nie ;-D


No i fotka grupowa:


Korzystając z okazji, zdementuję plotkę, że anioły produkuje się w niebie.
O nie!
One powstają z absolutnego chaosu!


Wciągające są te aniołki! I to bardzo! Idę zaraz dalej produkować następne skrzydlaki ;-)

Ale zanim pójdę, wrzucę jeszcze dwie fotki.
Całkiem nie w temacie, ale obiecałam wczoraj Sylwii w obecności Mirki, więc się nie będę migać
;-)


No to spadam do chaosu ;-D