Potffforne naprawy

Potffornie nie lubię robić poprawek krawieckich!
No nie lubię i już! Jak coś się komuś odpruje, odpadnie, albo puści na szwie, to nigdy nie jest przeze mnie naprawione od ręki.
Gdzie tam!
Musi się odleżeć, przesezonować, nabrać mocy prawnej...
Wisi nade mną taki sponiewierany ciuch i wisi...
Starannie omijam wzrokiem miejsce jego składowania. 
Czasem twierdzę, że dla jednego grata nie warto mi wyciągać igły i nici ;-)
Dla dwóch też opłacalność znikoma...

Jakoś tak przed wczoraj mój osobisty rodziciel przyszedł do mnie ze strapioną miną i ze spodniami w garści.
- Popatrz, jak mi się tu strasznie kieszenie popruły...
- Yhy...
- Aż mi chusteczka do nosa przez te dziury wypada.
- Yhy...
- Próbowałem sam to sobie zszyć, ale jakoś mi nie idzie...
- Yhy...
- No bo sama zobacz - tak tu puściło po całości.
- Yhy...
- Może na maszynie dałoby radę? - padło nieśmiałe pytanie.
- Yhy. Dałoby...
- O! Dzięki! - i zepsuta odzież wylądowała w mych dłoniach.

A czy ja powiedziałam, że zszyję??? Czy padło skonkretyzowane i spersonifikowane pytanie: ZSZYJESZ??
NIE!
Ale co mam robić? Dopuścić ojca do maszyny szyjącej?
Bez sensu! Narowista jest i nieobliczalna, tylko ja ją umiem okiełznać (tak sądzę, bo nikt poza mną nie próbował ;-))

Westchnęłam ciężko:
- Dobra! Zszyję, ale na pewno nie dziś!!
- No nie, nie! Nie musisz! Byle jeszcze w tym stuleciu.
Biedny rodzic zna mój stosunek do napraw odzieżowych -  kiedyś czekał na wszycie kołnierzyka koło miesiąca ;-)

Zdecydowanie bardziej wolę coś uszyć od nowa, niż naprawiać rzeczy już istniejące.

Ponieważ nie miałam na dziś żadnych sprecyzowanych planów, poza zrobieniem obiadu, postanowiłam odważnie, acz męczeńsko, że zszyje te dwie kieszenie.
Niech będzie moja krzywda okrutna ;-D
Odgruzowałam maszynę...
Wzięłam gacie w łapę...
I zupełnie nie wiem jakim cudem, nagle okazało się, że siedzę na środku podłogi, a wokół mnie wala się sterta mięciutkich polarów.
I nożyczki mam również w ręku. I że coś wycinam...
No KOMPLETNIE tego NIE ROZUMIEM!! ;-DD
I tak oto odwlekając czas reperacji, uszyłam niespodzianie i nieplanowo dwie potffforne poduchy
                                     

Chyba nie muszę dodawać, że już nie są bezdomne i każda ma już swoje łóżko w dziewczyńskich pokojach? ;-)
 Poduszkę tego typu widziałam gdzieś w necie, ale nie pamiętam gdzie.

A ja przecież miałam tylko zszyć spodnie...