Skarby (od) Arkadii, czyli męski sprzęt w moich rękach

Taaaa...
Więc dzień dzisiejszy zapowiadał się całkiem zwyczajnie i monotonnie.
Piąteczek, więc sprzątanko chałupki zwanej hangarkiem...
Szaleję ja sobie ze ścierami, doglądam rosołku, wdychając niebiański jego zapach.
A tu nagle "napalony kanarek" się odzywa (to dźwięk mojego dzwonka).
Listonosz.
Zdziwko (jak mówi młodzież). Wszak niczego nie oczekiwałam, więc CO???
Jak zobaczyłam nadawcę, to zrobiło mi się lekko słabawo ze szczęścia i z emocji...
ARKADIA!!!

Niecierpliwie  rozerwałam kopertę...
A tam paczka...

Nie zwlekając odwiązałam wstążeczkę i...
Całkiem mnie zatchło!!

Ileż tam piękności!!
Może po kolei.
Najsamprzód zakładka, czyli tak se zawodowo polecę:
 
Och...Jest tak piękna i zachwycająca, że aż się chce czytać, czytać i czytać, trzymając ją w ręku. przygotowaną na wypadek, gdyby ktoś się ośmielił i przerwał matce czytelniczce lekturę.
Jeszcze nie mieszka w książce - muszę się nią nacieszyć "namacalnie" :-)))

Dalej:
Pierścionek z koraliczków.
 
Zaprezentowałam go z dumą pannie Joannie.
- Noooo.... Spoko! Na imprezy będę miała jak znalazł!
Oszszszywiście... Wydawało mi się, że reszta Skarbów (od) Arkadii jest już bezpieczna i ku swej zgubie pokazałam bAśce resztę.
Czyli:
naszyjnik makramowy - sowa.

Zaprezentowałam go Chudej, kiedy już stała w blokach startowych, przed wyjściem z domu na spotkanie ze znajomymi.
Aś zazgrzytał zębami:
- Cholera!! Za późno! Nie pasuje mi do ciuchów!! Jakbym wiedziała, to bym się inaczej ubrała!!
Hehehehe!!
Wydawało mi się, że WIEM, CO ROBIĘ :-///
- Paczaj! Ta to do dżinsów IDEALNA!
- Noooo!!!! - i niebezpieczny błysk w oczętach zielonych...

No same powiedzcie, czy ja nie mam racji?? Toż to model "dżinsowy"!!

Ten wyżej wspomniany błysk niestety nie dał mi do myślenia i podsunęłam Chudej pod nos tę bransoletkę:
- A zobacz to cudo!!

- Aaaaa!! Ooooo!! Hehehehe!!
Chuda szybciutko zdarła z nadgarstka swoje bransoletki i wydarła mi z rąk to butelkowo-zielone cudo.
- Pasuje mi!! Heheheh! No to miałaś bransoletkę!!
Wrrr!!! CHUDA!!! Se pójdziesz na praktyki, to Ci rąbnę, schowam i za Chiny ludowe nie znajdziesz!! :-PPP
Ale w sumie, to jakoś się pewnie pogodzimy, c'nie? ;-D

Małolata młodsza, czyli Anna, zagarnęła z lekkim zachłystem te oto bransoletki:
 
Nieważne, że łapka za chuda! Ale MA!! :-DD
Na zakładke też się czai, ale NIE DAM!!
Wklęsłym biustem będę bronić!!
A naszyjnik "sowa" z trudem jej wyperswadowałam tłumacząc, że głupio będzie wyglądać, z  pętającym  się zwisem w okolicach pępka...

Wiem natomiast na 100%, że obróżka jest bezpieczna! ;-DD
 
Więc moją szyję łabędzią będzie zdobić :-))


Tyle skarbów...
 
Arkadio...
Nawet nie wiesz, w jaki czas się "wstrzeliłaś" z niespodzianką  dla mnie...
Wyprostowałam się i uśmiechnęłam od ucha do ucha.
I zanuciłam pod nosem, po cichu, żeby nie płoszyć sąsiadów:
Jeszcze będzie przepięknie 
 Jeszcze będzie normalnie 
 Nie wiem, jak mam Ci podziękować...
Tak zwyczajnie?  Zwykłe DZIĘKUJĘ??  To tak mało...
Ponieważ przesyłka przyszła, jak wspomniałam, w czasie kiedy prozaicznie szalałam jako ten tajfun czystości po domu, zapragnęłam nagle czynów wzniosłych i niecodziennych.

Bohaterstwo najlepiej...
Takie spektakularne i medialne.
Typu: ktoś tonie - ja skaczę w otchłań i ratuję.
Coś się pali - ja wynoszę na plecach swych pogorzelców.

No cóż...
Pływać nie umiem - trauma z czasów młodości (nie opiszę!!!!!!!)
Pożar - co najwyżej przypalę własny garnek...
Rozejrzałam się po własnym podwórku i oko me błędne padło na umywalkę...
Zapchaną od jakiś dwóch miechów.
Znaczy woda z niej spływała z oporami i niechętnie.
A od jakiś dwóch tygodni w sumie w niej STAŁA...

- Odetkam cholerę!! Co to dla mnie! Nie raz testosteron we mnie brał górę nad estrogenem!

Poza tym - co to za filozofia?
Nogę podpierającą umywalkę wyciągnąć, odkręcić syfon, wcześniej czujnie podstawiając wiadro i luzik!

Luzik był jednak trochę spięty...
Dokładniej rzecz ujmując:  noga od umywalki przykręcona była śrubą. Na stałe. Do podłogi
Nie rozumiem, po cholerę!!
Ale zmogłam ją.
Kluczem nasadowym nr 13.
I do tej pory nie wiem, czy ja mam za dużo pary w łapach, czy śruba + podkładka były do luftu, bo się wzięła ta śruba + podkładka jakoś tak ukruszyły i wylazły po kilku mych ruchach kobiecej dłoni...
Bez szans na ponowne zainstalowanie.
Ot po prostu - śruba straciła gwint i ją ukręciłam, nie używając przy tym całości swych mocy przerobowych.
Lichota jakaś i tandeta!
- Phi tam! Wyciągam nogę!
Znaczy nie popełniam samobójstwa na pół gwizdka, tylko usuwam zator do syfonu umywalki.
Poszło. Lekko, acz umywalka lekko się omskła na lewiznę...
- Stój cholero! - nakazałam cholerze.
Posłuchała...
Syfon odkręciłam bez większych przebojów i problemów i bez użycia narzędzi typu żabka, obcęgi, łom i młotek...
Ale jak już odkręciłam, to mogłam wrzasnąć jedynie dramatycznie:
- CHUDA!!!! RATUNKU!!!
Chuda wypełzła ze swojej gawry.
- Wołałaś mnie?
- TAK!!
- A co?
- RATUNKU!!!
- Co znowu? - pewnie sądziła, że Fredzio czymś panią uszczęśliwił i suporta do utylizacji zwłok, względnie czegoś żywego i skacząco-pełzającego potrzebywam.
- UMYWALKA MNIE ZAATAKOWAŁA!! SUKA JEDNA!!
Dziecię me pierworodne stanęło w drzwiach od łazienki i zamiast pomóc matce przygniecionej fajansem, ryknęło śmiechem i rzekło:
- Poczekaj! Po aparat pójdę! ;-DDDD
- Nie krępuj się! Może wytrzymam!!
Jednak się krępowała i zdjęła z mego barku lewego ciężar skorupy umywalkowej, rozmiarów dla troglodytów!
Oczywiście zaczęła stękać, że kręgosłup jej siada, że nie ma siły, że to ciężkie jak...ekhem...
No a co????
Kurna! Jakby było lekkie, to bym jej nie wołała!!
Uwolniona od nieporęcznego ciężaru, podsunęłam gdziekolwiek, pogardliwie odkręconą nogę i uwolniłam słabo-silną starszą latorośl, mówiąc beztrosko:
- A to się tatuś ucieszy, jak będzie w końcu MUSIAŁ naprawić tego niecieka!
-Taaa... - Joanna potwierdziła sceptycznie i se poszła.
A ja?
A ja dostałam furii...
JAK TO!!! Zwykły fajans ma mnie pokonać??
KAMIONKA GÓRĄ??
Mam czekać z końcem mycia podłóg na powrót taty bez wypłaty??
MOWY NIE MA!!
Pokombinowałam, nogę podsunęłam w inne miejsce i BINGO!!
Tralalala!
Nic się na łeb nie wali, dostęp do zatkanej części mam jak na widelcu!
Nic, tylko działać!
Rozkręciłam pozostałe części i stwierdziłam, że "skomplikowaną" konstrukcję oprzyrządowania umywalek to FACET wymyślił!
Jaka normalna kobieta, dałaby pod sitkiem śrubę z gwintem długości ok 15 cm???
Toż w tym gwincie tkwi przyczyna zatykania się umywalek i zlewów!!
Okręca się na nim WSZYSTKO!!!
Odkręciłam z niego.
WSZYSTKO.
Zmontowałam syfon.
Dla pewności zawołam Anię:
- Chodź tu kochana, odkręć mi wodę, bo muszę zobaczyć, czy gdzieś mi tu nie nie kapie przez przypadek.
- A co? - padła odpowiedź.
- Kurna! Bo może za słabo skręciłam i będzie ciekło po całej łazience!
- Jak znam ciebie i twoje zdolności, to wszystko jest ok. 
- Nie dyskutuj z matką klęczącą przed tobą na terakocie!! Lej wodę!
- Pfff! Dobra. Tylko dalej nie wiem, po co??
- $%$&(!&*@&#%%#$%!! - se pomyślałam...
Odkręciła tę wodę...
Spłynęło, gdzie miało spłynąć, nie kapiąc, gdzie nie miało kapać.
Kolejny męski bastion runął z wielkim hukiem...
Ile ich już zburzyłam?
Kilka. Wierne czytelniczki bloga wiedzą, ile tego było ;-)

Ale Chuda nie byłaby sobą, gdyby nie zapytała czujnie jak owsik w d....
- Umywalka działa?
- DZIAŁA! Jak śmiesz wątpić?
- Jak znam ciebie i twoje zdolności, to wszystko jest możliwe.

Taaaaa....
Dwie córki.
Rodzice wspólni.
A opinie?
Skrajnie różne!
A przynajmniej w kwestii zdolności mych techniczno - mechanicznych.
Bo w tych biżuteryjno - ozdobnych całkowicie w sumie identyczne ;-))
Niestety ;-DD