Stypendystka

Się działo dokładnie tydzien temu.
A zaczęło się jakoś tak prawie dwa tygodnie temu. A w sumie to we wrześniu, chociaż chyba bardziej w czerwcu...
O matko!
Ale zamotałam!
To może od początku...
Pod koniec czerwca moja panna Anna została wytypowana przez Dom Kultury, do którego uczęszcza od ładnych paru lat na zajęcia z ceramiki, do stypendium dla dzieci uzdolnionych artystycznie.
Jakoś nie dowierzałam...
- Ania?? Ale jak to?? Za co?? Czemu akurat ona??
- Nie marudź - powiedziała stanowczo pani od ceramiki - tylko zbieraj papierki i kseruj dyplomy.
Nie marudziłam, tylko jakoś nie wierzyłam w powodzenie przedsięwzięcia.
Czasu miałam w huk! Do 15.09. Więc odłożyłam myślenie i działanie "napowakacjach".
"Powakacje" nastąpiły szybciej, niż człek by sobie życzył i czas się zaczął kurczyć dramatycznie.
Muszę się przyznać, że mam pewną wadę: nienawidzę papierkologii stosowanej! Wysypki dostaję, jak mam coś naskrobać urzędowego, zgromadzić papierki i do tego złożyć je w TERMINIE!!
 Tu jednak stawka była wysoka...
Ogarnęłam się, zmobilizowałam się i rzutem na taśmę (14.09) złożyłam wymagane dokumenty w wyznaczonym miejscu.
Nawet przeżyłam coś w rodzaju zdumienia, jak zobaczyłam NA RAZ ile to dyplomów, wyróżnień i nagród zdobyło moje dziecko w konkursach ogólnopolskich, mazowieckich, warszawskich itp!


I...


I wzięłam i o sprawie po prostu zapomniałam, przywalona bardzo ponurą i przerastającą mnie i moje poczucie humoru, w owym czasie, codziennością.
Minęło sporo czasu.
Aż tu nagle, późnym, piątkowym wieczorem, dzwoni mój telefon i głosem wspomnianej pani od ceramiki oznajmia mi co następuje:
- Hej! Wiesz? Ania dostała to stypendium!
-.... Eee... NO CO TY???!!! Ale mega!! Serio???
- No!!!!
- Aaaaaaaaaa!!!!! Jessssuuuuuu! No nie wierzę!!!!

A jednak.
27.11 na Ratuszu odbyło się uroczyste wręczanie stypendiów dwudziestu trzem dzieciakom z województwa mazowieckiego, uzdolnionym w różnych dziedzinach artystycznych.

Oto pani Ania odbierająca swoje stypendium z rąk Wojewody Mazowieckiego.
                            
Ta pani w czerwonej garsonce, to Konsul Ambasady Kanadyjskiej.
Aha ! Nie napisałam wcześniej, że stypendium jest przyznawane przez kanadyjską fundację, powołaną do wspierania dzieci wyżej wspomnianych :-)


Fotka grupowa
                          
Ta skwaszona kobieta w czerni, to burmistrz dzielnicy Wawer ;-)

Tradycyjnie już, co mnie nie dziwi i odruchowo pozwalam pytających mnie  o zgodę redaktorów, Aniusia udzieliła wywiadu do Polskiego Radia dla Zagranicy:
                        
Jedna córka - celebrytka TV, druga wyżeracz radiowy...
Jak ja mam z nimi, taka szara mysz, żyć pod jednym dachem?? ;-DD 

Jak ja mam podsumować?
DUMA MNIE ROZPIERA, proszę Was!
Ale to chyba normalne w takiej sytuacji, no nie? ;-D

Ps: no to teraz muszę się zmobilizować i pokazać przynajmniej część ceramicznych dokonań stypendystki...