Znowu sobie poszaleję

W sumie to nie powinno się pokazywać rzeczy zaczętych, a nieskończonych.

Ale co zrobić jak duma i szczęście rozpiera aż po czubek kokardki??
Niezdrowo się tak wstrzymywać ;-)

Zaczęło się w niedzielę, a właściwie w sobotę, kiedy to pewna cudowna osoba  z wielkim sercem zaprosiła mnie do siebie na wspólne, niedzielne szycie :-))
Jak tu nie skorzystać z TAKIEJ propozycji złożonej przez mistrzynię patchworku, czyli przez Annę Sławińską??
Toż to grzech by był niewybaczalny!
Oprócz mnie w indywidualnym bądź co bądź nauczaniu, miała też wziąć udział inna Anna 
 I wzięła, a jakże.
Tylko, że bidula nie wiedziała, że ja tam też będę i przeżyła ciężki szok, kiedy wystawiłam nos zza drzwi w domu u Ani S. i powiedziałam jakże oryginalnie:
- A kuku!
Dobrze, że dziewczyna zawału nie dostała :-DD

Ulokowałyśmy się w pracowni Anny, a potem nastąpiło...

Szycie?
A gdzie tam!

Zwiedzanie prawdziwych i namacalnych patchworków naszej gospodyni!
Ahhhh... Więcej nie jestem w stanie z siebie wydusić. To są takie cuda, że nie da się ich opisać. To trzeba zobaczyć na żywca!
Kiedy nasyciłyśmy mniej więcej nasze oczy i nakarmiłyśmy również zmysł dotyku, ponownie udałłyśmy się do pracowni.

Szyć?
A gdzie tam! :-D

Oglądałyśmy masę cudów patchworkowych stworzonych przez zdolne ręce patchworkujących pań z różnych stron świata.
To była inspirująca burza mózgów :-D
Do tego stopnia, że jakoś tak temat zajęć nam ewaluował i rzuciłyśmy się na coś innego, niż było zaplanowane :-D
Ale jak tu nie zmienić zamierzeń, jak się człowiek dorwie do takiej strony??

Poza tym - tylko krowa nie zmienia poglądów ;-)

Rzecz jasna, każda z nas wzięła sobie na warszat inne obrazki.

Obawiałam się, że moja genialna inaczej "Zofia" padnie jak długa i chińska, kiedy jej zadam szycie z wolnej łapy.
Jednak dała radę! Ale nie tak sama z siebie. O nie!

Tak jakby ciut w tle był tam też pewien pan. Na imię ma Eugeniusz, ale to "Eu" można spokojnie odrzucić i zostawić tylko końcówkę: Geniusz! Okiełznał krnąbrną Zośkę za pomocą zwykłej stopki do cerowania :-D
Dzięki Gieniowi w końcu wiedziałam, czego mam szukać, bo stopka stopce nie równa.
Ba! Gienio naumiał mnie jak regulować napięcie dolnej nici. Z górną nigdy nie miałam problemów, z dolną... No cóż. Bywało różnie! :-DD
Co z resztą dało się zauważyć już po pierwszych ściegach. Więc zaliczyłam prucie :-D

Jak to coś, co szyłam wyglądało po powrocie do domu?
Ano tak:

Lucjusz tradycyjnie musi mi pomagać i sprawdzać co też pani znowu wymyśliła.
A że ostatnio chłopak ma silne parcie na szkło, to i druga fotka z kotem. Bynajmniej nie w tle!

Na szczęście szybko mu się znudziło i położył się na krześle, tuż obok pańci i wygrzewającego się na kaloryferze Fryderyka.
Tak więc mogłam sobie poszaleć. Bo trzeba Wam wiedzieć, że mam już tę czarodziejską stopkę! Zamówiłam ją od razu w niedzielę, a dziś przed południem była już u mnie!

Wraz ze stopką, zafundowałam Zofii hardcore zwany przeze mnie lotem naćpanej pczoły, względnie jazdą pijanym traktorem po kamienistym ugorze.

No więc, po pierwszych próbach maszynowych było tak:

A teraz jest tak:

Z tyłu też fajowo:

Jeszcze tylko lamówka i...

Znowu sobie poszaleję  :-DDD

A co! Jak Zośka daje radę i nie zdycha, to co ma stać w kącie i kurzem zarastać!
Nie po to ją chińskie rączki spreparowały, no nie? ;-D