Przytupem ze starego w nowy

Stary rok żegna się, a nowy wita, zgodnie ze świecką tradycją w huku petard, w blasku fajerwerków, na imprezach bardziej lub mniej kameralnych.

Czyli z przytupem.

Niektórzy zmianę kalendarza fetują nieco inaczej.

Rzekłabym - na swój specyficzny sposób.

Córka ma starsza wybierała się na imprezę sylwestrową, czyli wybrała sposób konwencjonalny. 

Powodowana matczyną miłością i empatią, zaproponowałam, że ją zawiozę osobiście i niejako temi ręcami., bo co się ma tłuc komunikacją miejską okrojoną tego dnia do bólu.

Jak należało się spodziewać, Joanna chętnie przystała na taką ofertę.

O umówionej godzinie podreptałyśmy do autka.

Wsiadłyśmy, zapięłyśmy pasy, przekręciłam kluczyk w stacyjce. 

Zakręciło, zaskoczyło, zawarczało i... zgasło.

Uuuu! Takich numerów to ja sobie nie życzę!

"Twoje życzenie jest dla mnie rozkazem" - pomyślał mój bolid i drugiego takiego numeru już mi nie wyciął, bo już tylko kręciło, jęczało i nic poza tym.

- Chuda! Zmieniamy lokal. Tu nas nie chcą. Idę do rodzica twego po dokumenty i kluczyki.

Poszłam. Mężu na mój widok strzelił dowcipem:

- O! Już jesteś? Ale szybko!

- Taa! Oczywiście! Teleportowałam się. Kluczyki pliss. I papiren. 

- A co z twoim?

- POPSUŁAM! :D Z przytupem trza stary rok zakończyć, no nie?

Mężu się użalił, swój samochód udostępnił.

Następnego dnia niewiele można było zdziałać z martwą blachą.

Tak więc dopiero 02.01 pojechałam do mechanika i oznajmiłam, że:

- Samochód mi nie chce jechać.

- Tzn? 

- Kręci, ale nie odpala.

- A coś się świeci?

Popatrzyłam na niego spod oka:

- To nie akumulator. 

- Aaaa! Znaczy rozrusznik działa?

- No działa, ale niechętnie.

- To pani poczeka. Wezmę komputer i podjedziemy.

Komputer pokazał m.in., że cewka siadła.

- Ale jak to? Na dwóch przecież pojadę. Już kiedyś tak miałam.

- No właśnie. To raczej nie to. Czasem są jakieś przekłamania w komputerze. Skasuję błędy i powinno być dobrze. 

Nie było.

Ani błędów, ani poprawy. 

- Niewiele tu mogę zrobić, Trzeba samochód odstawić do warszatu.

- Laweta?

- E nieeee! To niedaleko, na holu można. Po co się w koszta wpędzać.

Taaa! Jasssne! Jazda na sznurku to moje hobby :-/

Zdałam mężowi relację przez telefon.

- No super! Świetnie! I już wiemy, co jest! To na pewno cewki! To ja kupię i wymienię. Założył osłonę od silnika?

- Założył.

- Oj to szkoda. 

- Nie łam się! Na ręce mu patrzyłam i wiem jak to się robi w razie co. Ale ty! To nie cewki. Przecież by odpalił. Niechętnie, ale dałoby radę. Na dwóch kiedyś się telepałam. To i na jednej też by pociągnęła. 

- Ale nie miałaś wymienianych cewek.

- Wszystkich nie, tylko jedną. Dwie są oryginalne, a jedna Boscha.

- A SKĄD TY TO WIESZ? - zapytał ironicznie mój ślubny

- Bo po pierwsze pamiętam, a po drugie przed chwilą WIDZIAŁAM!

Oczywiście mężu tak do końca nie uwierzył, ale kupił tylko dwie cewki.

Z zapałem, przy świetle latarki zabrał się za wymianę.

No i okazuje się, że nie tylko słabe kobietki łamią części, które z założenia powinny być całe!

HA!

Mężu wyłamał kawałek plastiku z obejmy cewki :-DDD

- To teraz już rozumiesz, że złamanie kawałka badziewia nie jest takie trudne?

- Rozumiem...

Cewki wymienione, perspektywa jazdy na sznurku odeszła w niebyt.

- Odpalaj! - rzucił ślubny z dumą.

Yhy! Papierosa! Bo silnika się nie udało, niestety.

Wprawdzie rozrusznik chętniej kręcił, ale z efektem równym zeru, jak i przed wymianą.

Linka holownicza  ponownie zaczęła mi się jawić jako stryczek skazańcowi...

- To kiedy holujemy? - zapytałam osłabłym głosem.

- Później.

Później nadeszło i szczęślwie jakoś minęło.

A potem zrobił się piątek i mąż stwierdził, że na długi weekend nie ma sensu trupa ciągnąć, bo i tak nikt z nim nic nie zrobi.

- No fakt! Masz rację, kochanie! - egzekucja odwlekła się w czasie.

Włączyłam myślenie. I przypomniało mi się, ze mam dwóch starszych braci ciotecznych. Obaj są jakby nie było kierowcami zawodowymi, więc...

Na kogo wypadnie, na tego bęc!

Padło na młodszego.

Ale nie zawiadomiłam go o czekających go atrakcjach, bo na scenę wkroczył mój rodzic.

- A ty przypadkiem nie masz asistansa?

- Eeee... Raczej nie. W pierwszym ubezpieczeniu miałam, był w pakiecie. A w tym to raczej nie. Podstawa: OC, AC i NW

- Sprawdź.

Sprawdziłam.

Iiiiii.

MAM! Tralalala! Hol za free w promieniu 150 km! A do warsztatu  5 km! Mieszczę się w normie!

Już wiem, jak czują się skazańcy, którym darowano karę śmierci!

Laweta została zamówiona i przyjechała dziś rano.

Na fali szczęścia, ku rozbawieniu przemiłego laweciarza, nie mogłam odmówić sobie przyjemności sfocenia leniwej kobiety:

Jakoś tak dwie i pół godziny później pan mechanik poinformował, że samochód już jest do odbioru i jeździ!

No szok!! I to jaki fajny szok :-)

Pojechaliśmy z małżem po odbiór pannicy.

Stała grzecznie i czekała, aż państwo dokładnie wysłuchają co jej dolegało, a właściwie dalej dolega i dolegać cyklicznie będzie. 

Nie powtórzę, bo średnio słuchałam. Coś tam jest nie tak w okolicach silnika. Taka wada fabryczna. Akurat trafiło na ten model fabii. Większość użytkowników miała farta i to coś rypało się na gwarancji i producent bez słowa wymieniał.

Moja wypieszczona od pierwszych, wspólnych chwil, jeszcze w salonie, panna wstydliwa jest i nie lubi jak jej ktoś pod maską gmera i dopiero teraz ujawniła, że ma chorobę wrodzoną, acz nieśmiertelną. A gwarancja minęła nam lat temu hohohoho :-D

W końcu mogłam zasiąść i ruszyć! Do domu! Własnym auteczkiem! 

I dojechałam. 

No prawie.

Tak jakoś 200 m od domu usłyszałam potężny huk, zgrzytnięcie i coś rąbnęło na asfalt.

- Ku..wa! Silnik chyba zgubiłam! 

Zatrzymałam się, wysiadłam i poszłam zbierać części składowe własnego samochodu.

Silnika nie było. Duży dość, to w oczy by się rzucił.

Zamiast niego znalazłam to:

Cóż to jest?

Sprężyna od zawieszenia...

A właściwie jej fragment. 

Czy jest na sali ktoś, komu zdarzyło się popsuć samochód wracając do domu z naprawy?

Czy jest na sali psychiatra? Albo chociaż egzorcysta? :-D