Zegary

Zegary. Czyli coś potrzebnego, acz często irytującego. Bo to albo za szybko czas odmierzają, albo wręcz przeciwnie - wstrzymują wskazówki, żeby nie dotrzeć do celu. Jedno jest pewne - były, są i będą. Czy nam się to podoba, czy nie.
Przypomniała mi się dziś taka historyjka sprzed lat wielu.
Było to mniej więcej w 87 roku. Mieliśmy razem z moim bratem ciotecznym kupić na prośbę mojego taty jakieś rury i okno. Tata sam nie mógł pojechać, bo był zajęty przy jakiejś przeróbce w domu. Więc dał mi w garść 5 tys, powiedział gdzie mają tegoż dnia "rzucić" i rury i okna (kiedyś towaru nie dostarczano do sklepu, tylko rzucano - to tak dla młodszych czytelników).
Pojechaliśmy. Na miejscu okazało się, że tego dnia "rzutów" nie było. Cóż było robić z tak pięknie rozpoczętym dniem? Brat - fan zegarków - zawiózł mnie do sklepu o znanej nazwie "Jubiler".
-Chodź! Pooglądamy sobie zegarki!
Nie widziałam przeciwwskazań i chętnie przyklasnęłam pomysłowi.
Zegarków było dużo. Bardzo dużo. Bo właśnie tegoż dnia "rzucili" towar do jubilera. I to nie byle jaki towar , bo przejęty przez milicję (taka poprzedniczka policji) z przemytu z Austrii. Szczególnie zafascynowały nas damskie elektroniczne zegarki. Miały masę funkcji - melodyjki, pikania, światełko, kalkulator, stopery, szmery, bajery. Jednego tylko nie miały - wodotrysku...
Mój brat jak zły duch podszeptywał mi z boku:
-Ale ekstra! Taki zgrabniutki. I jaki funkcjonalny! Weź sobie kup!
-No co ty! Nie mam kasy!
-A ta na rury? Akurat ci starczy.
Fakt. Jeszcze resztę bym dostała...
-Nieeee... Noooo co ty.... Nie mogę. Musiałabym tatę zapytać.
-I co? Sama tu będziesz jechać? Poza tym - do jutra już ich pewnie nie będzie...
Do rozmowy włączyła się sprzedawczyni:
-Tak, tak! Ma pan rację! Nie mam tych modeli zbyt wiele i szybko schodzą. Od rana już kilka poszło.
No i tak przyparta do muru z dwóch stron, nie miałam wyjścia - kupiłam. Wróciliśmy do domu.
-Gdzie rury?
-Nie było. Okien też. - to mówiąc oddałam rodzicielowi to, co zostało z 5 tys. Czyli jakieś 1200...
-A reszta??
-A wiesz? Krzysiek namówił mnie na zegarek, no to sobie kupiłam. Zobaczy jaki fajny! Z PRZEMYTU! U JUBILERA!!
-Namówił cię za moje pieniądze? Ładnie...
Tata na szczęście zegarek zaakceptował. Stratę finansową przeżył bez uszczerbku na zdrowiu, ale po rury i okno następnego dnia pojechał sam ;-D
Tak mi się to dziś przypomniało, kiedy pracowicie przyklejałam cyferki do mojego zegara do kuchni.
Motyw oczywiście taki jak na reszcie "sprzętów" kuchennych -czyli na solniczce, pleckach do kalendarza zdzieraka, chusteczniku i "obrazku na uśmiech".
Nawet jestem z niego zadowolona ;-)

W rzeczywistości cyferki są równiutko poprzyklejane, ale ja mam dwie lewe ręce do robienia fotek - widać nikonowa talent w tej kwestii ma samorodny - nie dziedziczony :-D