Sprawozdanie

Uprzejmie informuję moich wrogów i przeciwników, że mam się dobrze i żyję.
A to, że się nie uzewnętrzniam na własnym blogu nie oznacza, że szlag mnie trafił.
Nic z tych rzeczy :-P
Ogród ostatnio mnie wessał.
Za sprawą kilku czynników zewnętrznych.
Pierwszy: wiosna, panie sierżancie.
Drugi: trzy takie pracowite mrówki blogujące: Elisse, Ivalia, Kankanka (kolejność alfabetyczna).
Jedna ma ogród , że dech w biuście zapiera.
Druga se siedzi i samo jej rośnie ;-)
Trzecia na przekór przestrzennym planom zagospodarowania drze darń, likwiduje śmietnisko i zdobywa surowce wtórne na własnej działce.
To co? Ja mam być gorsiejsza??
NIGDY W ŻYCIU!!!
A więc ostatnimi czasy najczęściej oglądam świat z perspektywy dżdżownicy, czyli zagrzebana w ziemi po zakolczykowane uszy.
Bawiłam się nawet w twórcę.
A mianowicie stworzyłam coś, co można by w przypływie dobrego humoru i lajtowego podejścia do sprawy nazwać małą architekturą ogrodową.
W skrócie ja zowę to cóś kurhanem Kościuszki...

Kurhan, jak widać ma "stelaż" z polnych kamieni obsypanych na oślep ziemią.
I teraz dwie opinie:
Pytam mojego szanownego męża:
-No? I jak to wygląda?
-Eeeee.... No... Jak kupa kamieni!
Wrrrrrrr! Nie to było moim zamysłem!
Po kilku chwilach ze swojego domu wychynął rodzic mój szlachetny i zadał mi pytanko:
-O! A co to będzie?
Więc ja już wkurzona opinią męża warknęłam:
-Co? Nie widzisz?? DUPA I KAMIENI KUPA!!!!
-Aaaaahaaa! Fajnie będzie!
No i za to kocham mojego tatę :-)
Kurhan usypałam nie w celu "sztuka dla sztuki", tylko w celu osłonięcia baniaka z ekologicznym gó...kiem, czyli nawozem z pokrzyw.
Baniak od lat jest mrocznym obiektem pożądania złomiarzy cyklicznie pojawiających się w mojej okolicy.
Dlaczego?
Bo skubany, od dołu do góry jest z miedzi.
Jest u nas od 1945 roku.
Jego historia jest dość ciekawa.
Przed II wojną światową baniaczek pracował ciężko w fabryce Wedla. Tak, tak - tego PRAWDZIWEGO Wedla.
Mieszano w nim czekoladę.
W czasie wojny został ciężko ranny odłamkiem z bomby i po wojnie została przeznaczony na złom.
Mój Dziadek miał odlewnię żelaza i dla potrzeb własnej fabryczki produkującej części do maszyn rolniczych ściągał złom wszelaki.
Baniak jednak mu się nie przydał i tak sobie po prostu był.
Z dziurskiem w połowie wysokości. Przewalany to tu, to tam.
Nikt nie miał ochoty pozbyć się go. Chyba przez świadomość, CO w nim było mieszane ;-) (rodzinką słodkolubną jesteśmy od pokoleń).
W końcu mój tata zrobił "łatę" i jest wykorzystywany na robienie ekologicznego łajna.
Z przerwą na dorastanie młodszego dziecięcia, które to miało tendencję do uczenia naszych kotów pływania, tudzież nurkowania...

Tu widać łatę na historycznym już baniaczku :-)

Kurhan obsadziłam powojem na życzenie mojego taty.
Jeszcze nie był uprzejmy wykiełkować (powój, nie tata).
A u stóp posadziłam 4 fiołki (zdobyte za baterie na Dniu Ziemi).
No właśnie...
Dzień Ziemi.
Porażka roślinna.
Oddałam tylko baterie. Dostałam 16 roślinek. Ot, takich zwykłych bylinek. Szmelc elektryczny wrócił ze mną do domu, bo za begonie, szafirki i skalnice szkoda mi było zostawiać cennych śmieci. Tym bardziej, że na Dniu Recyklingu w czerwcu lepiej "płacą" ;-)
Oprócz wspomnianych wyżej roślinek mam też skalnicę rozesłaną:

Poza tym spełniłam swoje ogromne marzenie!
kupiłam dwa (póki co!) krzaczki lawendy!!
Będzie więcej rzecz jasna! Bo lawendę ja kochać!! I jej zapach...

Poza tym - zakwitła mi spirea, czy też tawuła (nie odróżniam - ładna jest i tyle).

Aha! Motyle se przyleciały. Szydełkowe takie jakieś...
Zielony, pomarańczowy i żółty docelowo wylądują na czarnym torbiszczu Rabarbary. A reszta? Reszta jest milczeniem...
Jak zrobię co zamierzam, to się będę chwalić do wypęku!
Obecnie szyję kolejne żółwie i kota giganta. Na życzenie mojej Ani. Ale o tym napiszę pod koniec maja. Lub na początku czerwca.
Teraz szaaaa.... :-))
Aha! Pledzik dla rzeczonej wyżej Aniusi się dzierga.
Póki co mam 11 kwadratów. Docelowo ma być... 130 :-DD
Zabawa przy tym szydełkowaniu jest superancka! Releksik od wideł i łopaty jak ta lala!
Na zakończenie zapraszam do Garkotłuka
Pojawiło się kilka nowych przepisów (jakby ktoś przegapił)
Między innymi na szybkie ciacho z jabłcami :-)


Ogólnie zrobiłam dużo więcej niż napisałam, ale nie mam siły na pisanie i focenie.
Podsumowując użyję mało kulturalnego, ale bardzo obrazowego porównania mojej sis:
jestem zje...na jak koń po westernie.
I całkiem mi z tym dobrze i do twarzy :-)))