Niespodziewajki - jak ja to lubię!!

Niespodzeiwajki jak to niespodziewajki. Spadają na człeka w najmniej oczekiwanym momencie. Czyli nieoczekiwanym.
Na mnie takowe spadły w czwartek.
Wracam ja se z pracy jak biały człek. Chcę sobie skręcić do dom w mą ulicę, a tu NIESPODZIEWAJKA! Zakaz wjazdu! 1oom , jakie tam sto! 50 metrów od własnej bramy! Bagażnik wypchany zakupami życia (znaczy w Lidlu byłam i na tydzień rodzinę zaopatrywałam), a tu taki zonk! I do tego szalejący przed moją maską (znaczy maską samochodu) najprawdziwszy pod słońcem walec drogowy! Proszę Was - asfaltem mi ulicę wymościli! Do tej pory mieliśmy takie coś, co się nazywa destrukt. Czyli gdzieś asfalt zerwali i zamiast wyrzucić precz, w kawałkach przywieźli, ugnietli z grubsza i git! Ulica utwardzona się to nazywało. Nieważne, że dziurawa jak ser szwajcarski, kałuże niczym oceany Spokojne. Ale utwardzona? To spadać!
A tu nagle tak, bez ostrzeżenia asfalt najprawdziwszy w świecie! Parujący jeszcze!
-Niech żyją wybory! - pomyślałam
Hania na elektorat usilnie pracuje. Jakby nie było w mojej rodzinnej wiosce pani prezydent miasta stołecznego mieszka.
Perspektywa targania zakupów we własnych rękach mało mnie rajcowała:
-Porzucić autko i dygać to wsio w łapach?? Mowy nie ma!! Ze trzy rundki w te i na zad mnie czekają z rękami do gleby! Mnie zakazy wjazdu nie obowiązują! PRAWNIE! Zawsze i wszędzie wjeżdżam. Nawet policja mnie puszcza! Jadę!
Pojechałam. W rytmie i w tempie walca. Drogowego.
Przy akompaniamencie wycia dziecka młodszego:
-TO JUŻ NIE JEST NASZA ULICAAAAA!!!! Ja chcę naszą!!!
Łzy jak groch!
Aś stwierdził, że Ania ma nierówno pod kopułką... Normalni ludzie się cieszą jak im cywilizacja pod nos podjeżdża za free, a ta ślozy leje jako Niagara!
Co mam zrobić? Zwinąć asfalt w zgrabny pakuneczek i zanieść pani Prezydent i powiedzieć, że przez wybory i jej zakamuflowaną agitację moje dziecko prawie spazmów dostało??
A wiecie czemu? Wydusiła to w końcu z siebie.
Otóż w naszym ogrodzie, tuż przy ogrodzeniu rośnie kasztanowiec. Duży. I mimo, że szrotówek kasztanowcowiaczek nie odpuszcza, nasze drzewsko dzięki dbałości mojego taty trzyma się dzielnie i co rok ma masę kasztanów. Ania je zbiera. Pazernie. I chodzi sobie również na ulicę po kasztany, które nieopatrznie spadły za płot...
I tu jest problem dla niej nie do pokonania: droga jest gładka i prosta jak stół. Aż kusi do tego, żeby się rozpędzić i pognać samochodem ile fabryka dała. A Ania boi się samochodów, motorów i qadów...
Trza będzie machnąc pisemko do gminy, co by śpiących położyli. Ku spokojności mojego dziecka. I bezpieczeństwa spacerowiczów... Oby szybko zrealizowali prośbę. Nie za 4 lata - przed kolejnymi wyborami do Rad Gmin...

Po wejściu do domu i obsuszeniu łez drugorodnej czekała na mnie kolejna niespodziewajka!
I to jaka!
Na stole w kuchni leżała sobie paczka...
Nie spodziewałam się żadnej przesyłki, więc tym bardziej byłam zdumiona.
Zerknęłam na nadawcę: Dominika.
No normalnie oniemiałam!
Otworzyłam paczkę a tam...
SKARBY!
Paszcza mi się roześmiała od ucha do ucha!
CUDA!!
Same zobaczcie! Materiałki! Tasiemki! Guziczki!
Aż mi się oczy spociły...
Po za tym słodkości i pyszności:
Batoniki dla moich dziewczyn, a czekolada i herbatka dla mnie!
I jeszcze list. Taki PRAWDZIWY! Pisany ręką Dominiki! Ciepły i pogodny. Jak Ona :-))))
Domisiu! Jesteś po prostu złota dziewczyna! Sprawiłaś mi przeogromną radość! Cały czas nie mogę uwierzyć, że te śliczności są moje! Już mi łapy same idą w ich kierunku, bo mam pomysły!
I do tego czas zaczyna mi się troszku prostować.

Fajnie jest mieć takich ludzi wokół siebie :-)))


Dziękuję Ci bardzo!


A na koniec Fredek.
Kocie turbo ADHD! Leje królika po tyłku lub po puszystych policzkach, ten go absorbentem zasypuje! Kuchnia przypomina NIC! Jeżdżę na szczocie a la long!
Najlepsze zabawa oprócz atakowania kłapoucha?
1:Skoczyć na warkocze Ani wbijając jej pazurki w pupę!
2: Zwinąć się jak niewiniątko na stopach głównodowodzącej, czyli mnie i od niechcenia ćwiknąć mnie w palec, lub wbić pazurki w łydkę...
3: Gwizdnąć mulinę.
4: Zaplątać się we włóczkę.
I ciągle mało pieszczot i zabaw...
Asia pstryknęła mu fotkę, którą zatytułowała: POBAW SIĘ ZE MNĄ...
Aniołek, no nie? A charakterek diabelski! Sierściuch nieznośny!

Ale jaki kochany ;-)