Sierpc - skansen za szkłem ;-)

Ponieważ są wakacje, ponieważ jest piękna pogoda, ponieważ lubimy się szwendać tu i ówdzie, ponieważ uwielbiamy skanseny, wybrałyśmy się dziś z Anią do skansenu w Sierpcu.

Planowałyśmy tę wycieczkę już od paru miesięcy. Właśnie na dziś, bo w pierwszą niedzielę lipca, rok rocznie, odbywa się tam impreza plenerowa pt: "Miodobranie w skansenie".
Najpierw ruszyłyśmy na zwiedzanie.

Oczarował nas ten dworek:

Ania jak go zobaczyła, to wykrzyknęła:
- Jak z "Pana Tadeusza"!

Wg. mnie bardziej z "Rodziny Połanieckich", albo "Nocy i dni" (przez ten stawik z drugiej strony), ale nie będę się czepiać ;-)



A potem ruszyłyśmy dalej.


Na miodobranie!



Jak wiadomo - miód smakuje najlepiej na świeżym chlebku z prawdziwym masełkiem


Najlepiej własnoręcznie ubitym ;-)


Żeby móc skosztować miodu (na chlebku z masełkiem), trzeba go najpierw rąbnąć pszczołom:



Pszczoły, jako egzemplarze pokazowe nie tylko robiły za modelki, ale  też intensywnie dalej pracowały jak...  pszczółki:

Kiedy już miód został odwirowany, można go było skosztować:

Ku naszemu zaskoczeniu, zostałyśmy poczęstowane takim czymś:

Wiecie co to jest?
To kawałki plastrów miodu. Takie nieodwirowane.
Nigdy w życiu tego nie jadłyśmy, więc zostałyśmy poinstruowane przez żonę pana pszczelarza, że to się najpierw wysysa z miodku, a potem żuje się jak gumę :-D
PYCHA to było! Niby miód wielokwiatowy, ale smak zdecydowanie bardziej konkretny, ostrzejszy i taki krótko mówiąc - inny :-))

Po jedzeniu słodkości, dodam - słodkości mocno płynnych - się człowiek trochę lepi...
Więc trzeba zrobić pranie:



A potem prasowanie :-D




Jak już dzielna gospodyni ze wszystkim się obrobi, to może sobie powycinać... firanki :-D

Tak, tak!
To nie haft, tylko wycięta z papieru firanka :-)



A tak wygląda inny model już na oknie:

Zdjęcie trochę słabe, bo musiałam pstrykać przez szybę, na zewnątrz.
Dlaczego tak?

No cóż...
Ten skansen jest wg mnie dziwny...
Takie bardziej muzeum. W dotychczas odwiedzonych przeze mnie skansenach (a było tego multum) nie było żadnych ograniczeń jeśli chodzi o wchodzenie do chałup. A tu niby się wchodzi do przedsionka, ale dalej patrzeć można tylko przez szybkę. Znaczy przez szklane drzwi! Nawet panie, które siedziały w izbach i  teoretycznie coś tam miały pokazywać, były  zamknięte i rozmawiały ze zwiedzającymi odizolowane od ludzi jak farmaceutki w aptece :-/
)
Co kraj to obyczaj(?).


Dobrze, że ścieżka przyrodnicza była ogólnie dostępna i można było korzystać z jej wyposażenia bezpośrednio, a nie tylko liżąc przez szkło  ;-)


To, przy czym stoi Ania, to takie jakby "klocki".  Trzeba dopasować do siebie drzewo, jego liście i korę - fajna zabawa!
Takich atrakcji przyrodniczych było więcej, ale zmachana całym dniem biegania po skansenie matka już skapitulowała i nie robiła zdjęć :-D

Obwisła natomiast artystycznie (i romantycznie w jej mniemaniu) na mostku:



Po czym zapakowała uszczęśliwioną małolatę do samochodu i wróciła na zad 140 km do domu.

Tak więc: ja tam byłam, miód i wino piłam, a co zapamiętałam, to Wam opisałam ;-)