Ukośnik

Dziś, w godzinach około południowych, przyszła na świat moja grubaska.

Czyli ukośnik nr jeden.
Robiona jest na 12 k z koralików Toho 8/00.
Wzór znalazłam gdzieś w czeluściach netu i jak to ja - wydrukowałam i nie zapisałam adresu strony :/

Teraz, jako "fachowiec"  z Koziej Wólki, mogę się ustosunkować do obu rodzajów szydełkowych
bransoletek.
Zarówno jedna metoda, jak i druga, mają swoje plusy dodatnie i ujemne ;-)

Zacznijmy od plusów  ukośnika: jest miękki, pulchny i doskonale dopasowuje się do ręki.
Zwykła bransoletka (na 12 k) byłaby sztywna jak kij i raczej by się załamywała, niż przylegała do nadgarstka.
Kolejny plus to to, że koraliki układają się same tam, gdzie powinny. W zwykłych, robionych oczkami ścisłymi, koraliki miewają rzadko, bo rzadko, ale jednak, dość upierdliwą tendencję do wstydliwego chowania się do środka... Przy ukośniku jest to zwyczajnie niemożliwe.

A teraz minusy ukośnika: robi się go dwa razy dłużej. No bo jakby nie było oczka ścisłe, to tylko jedno machnięcie szydełkiem. A półsłupki - dwa :-D
Co za tym idzie?
Większe zużycie nici, ale to chyba najmniejszy problem.
Co jeszcze z minusów?
No cóż... Nie mam co ukrywać, że bransoletka na 12 k, zrobiona (jako się wyżej rzekło)  z koralików Toho 8/00, jest po prostu strasznie gruba i na szczupłym nadgarstku jak mój, czy mojej Chudej wygląda bardzo ciężko...

Jest na to rada? Ano jest...
Naszyjniki można spokojnie trzepać z ósemek, natomiast na bransoletki trzeba się przerzucić na 11/00, a dla desperatek z sokolim wzrokiem jest jeszcze opcja 15/00.
Ja z pewnych powodów pozostanę przy ósemkach, czyli spodziewajcie się inwazji naszyjników w moim wykonaniu ;-DD
Oczywiście ukośnikiem, bo bardzo mi się ta zabawa spodobała :-)