Anna - cz.1

Jakby ktoś nie wiedział, dysponuję dwiema córzydłami.
Taka jedna Joanna się szasta ostatnio niemożebnie po moim blogu.
A druga przemyka po nim mimochodem...

Bo nie ma czasu!
Jest dzieckiem zajętym.
Dzieckiem? No nie wiem...
To raczej mały naukowiec. Pasjonat pożerania co raz to nowych dziedzin życia i zachłannie chłonący wiedzę.
Starsza siostra mówi o niej:
-To nie dziecko - to MÓZG!!
Coś w tym jest.
Zainteresowania ma szerokie. Nie ogranicza się do jednej dziedziny.
Czasem mam wrażenie, że lecę za nią jakieś 10 kroków z tyłu z wywieszonym do pasa ozorem, a i tak NIE NADĄŻAM!!
Zarzuca mnie informacjami o rzeczach, o których ja nie mam nawet bladego pojęcia! Aż wstyd!

Skąd w niej ta pasja? Skąd ten głód wiedzy? Skąd ta chęć pożerania kolejnych i kolejnych dziedzin nauki??

Pisałam już wczesniej tu i tu, że młodsza ma latorośl, będąc jeszcze obiema nogami w głębokiej podstawówce, dostała się na... studia ;-)
Dziś dostała świadectwo uczestnictwa w zajęciach.
Dumna była jak nie wiem :-))

Ale wczoraj...
Wczoraj natomiast moje dziecko było lekko oszołomione i ciut przytłoczone ilością nagród, jakie na nią spłynęły...
Nie ot tak sobie, za piękne oczy.
To były nagrody za zajęcie czołowych miejsc w konkursach dzielnicowych.

Niech dyplomy same za siebie mówią:


Skosiła dwa pierwsze i jedno drugie miejsce!! Duma rozpiera i ją i mnie!!
Chyba mnie bardziej!!
Taka malutka, a taka WIELKA!!
A to nagrody:

Czy muszę dodawać, że oba atlasy już są przewertowane w tę i nazad??


A to dumna i przeszczęśliwa laureatka tuż po wyjściu ze szkoły, w której odbyła się uroczystość wręczania nagród:

Poza tym, że Ania uwielbia się uczyć ma też inne pasje.
Między innymi ceramikę.
O niej innym razem.
A póki co jedynie kolejny dyplom za zajęcie trzeciego miejsca w ogólnopolskim konkursie na najpiękniejszą pisankę:

Chwalę się do obrzydliwości, ale jak tu nie eksplodować z dumy???
Zaznaczam, że Ania ma czas na normalne życie - do niczego nie jest zmuszana. Ona robi tylko to co lubi.
Ciąg dalszy o Annie nastąpi wkrótce...