Szukam azylu!

To miał być zwykły, raczej leniwy, upalny poniedziałek...

Rano wstałam i nie czyniąc zbytnich hałasów po zwyczajowych ablucjach udałam się do sklepu po gazety i pieczywo.
Po powrocie zrobiłam sobie coś, co udaje, że jest cappuccino i klapnęłam przed lapkiem. Potem zwlokłam młodą młodszą z wyrka za warkocz i za nogę.
Następnie udałam się do kuchni, co by ugotować zupę.
Ale zanim przystąpiłam do czynności gotowalniczych stwierdziłam, iż najsamprzód trza kuchenkę gazową umyć. Tak z sercem!
Zdjęłam te takie rusztowania, na których się stawia gary, rozmontowałam palniki do zera, zlałam całość ulubionym płynem do mycia i przystąpiłam do dzieła. Poszło szybko i bezboleśnie. Pewnie dlatego, że raczej często tak robię.
Sukces mnie zachęcił.
Przypomniałam sobie, że szyba od piekarnika ma kropeczki po ostatnich wypiekach. Więc mus ją tych piegów pozbawić.
Znowu do działania przystąpił mój ulubiony psikacz.
Ale...
Ale skoro pucuję szybę, to co mam samemu piekarnikowi odmawiać??
Tu do działania przystąpiła wraz ze mną pianka do czyszczenia. Wnętrze piekarnika, zwyczajowo i fabrycznie brązowe, zamieniło się w puszystą od piany biel...
Ponieważ jestem dość upierdliwa w pewnych działaniach,  odpuściłam piekarnikowi dopiero, kiedy szmata, którą myłam przestała zmieniać kolor na inny, niż jej zwyczajowy.
Tak więc, poczułam się usatysfakcjonowana swoją działalnością na dzień dzisiejszy.

Bo w tak zwanym między czasie wyłuskałyśmy z Anią bób, skleiłyśmy pękniętą burtę basenu, nalałyśmy hektolitry wody do rzeczonego. I jeszcze odwaliłam prasowanie, ścigające mnie od soboty :-D

Tak więc, zasiadłam sobie z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku, bez wyrzutów sumienia, że coś zaniedbuję i wzięłam się za wykańczanie tego, co aktualnie dziergam...

Przyszła Chuda.
Od niechcenia zaczęła przeglądać książki, które leżą sobie na podręcznej półce. Takie, które pożyczam od ludzi, albo z biblioteki. Te nie moje, żeby nikomu nie zajumać i w terminie oddać. Bo nic mnie tak nie wkurza, jak wyszarpywanie własnych książek od niesłownych pożyczalskich.
Ot - takie skrzywienie zawodowe ;-)

- To którą mam przeczytać? "Lilith"?
- A co chcesz! Ta jest taka "mastertonowa". Jak wolisz się pośmiać, to "Natalii 5", jak chcesz przeorać sobie psychę, to "Cichy wielbiciel".
- NO DZIĘKI!! :D To ja ci zaraz Mastertona podrzucę.
- Dawaj!
Dała. A ja w tym momencie przypomniałam sobie, że nie mogę znaleźć jednej książki, którą obiecałam pożyczyć mojej sis.
- Aś! Masz  "Będę u Klary"?
- Nie wiem.  Chyba nie.
- Kurde! Bo szukałam u siebie i nie mam. I nie wiem, czy ją mam, czy mi się zdawało...
- To cho.
To poszłam. Chuda też jej nie miała.
- Znaczy nie mam. Pewnie ze "Stanem podgorączkowym" pomyliłam. O! Też go masz?? U mnie też stoi! I Nowakową masz zdublowaną. Oddamy do biblioteki może?
- No pewnie.
Chwila ciszy i padły słowa, których się obawiałam...
- To co mamusiu? Sprzątamy w książkach??

Dżizas!!! Kilka dni temu powiedziałam mojej sis, że mam wenę na ogarnięcie książek.
I że chyba usiądę i poczekam, aż mi przejdzie :-DD

A tu nagle taka płonąca zapałem córka...

Co było robić?

No jak co?

SPRZĄTAĆ!! :-DD

Do ogarnięcia miałyśmy: 6 półek małych (z podwójnym szeregiem książek), jedna półka podwójna (również z podwójnym szeregiem), 4  półki po byku z książkami ustawionymi w systemie (a jakże!) "w dwuszeregu zbiórka!".
Na sztuki nie liczyłyśmy, bo się nie dało.
Doszło do tego niejako w gratisie: witryny książkowe Chudej i młodej młodszej.
Ta ostatnia nieco skamieniała, na widok książek, które na nią spadły w ramach cudownych gratisów, ale łyknęła je bez większych protestów.
Zdecydowany bunt nastąpił, kiedy to matka i siostra, opętane wizją skomasowania książek wg. autorów stanowczo zażądały od niej wydania im Musierowicz i Chmielewskiej. I ewentualnie Montgomery.
- Nie dam!!
- Dlaczego??
- Bo ja potem tej reszty nie wsadzę!
Chuda spojrzała na mnie zdziwiona:
- O co jej chodzi??
- Ona ma książki poustawiane PRAWIE jak w bibliotece - alfabetycznie, wg autorów.
- Żartujesz??
- Gdzie tam!
Chuda przegryzała tę rewelację, a ja huknęłam na młodą:
- Jak nie wsadzisz?? Więcej miejsca będziesz mieć!
- Ale i tak łokieć mnie będzie potem bolał!
Chuda znowu wybałuszyła oczy:
- Co cię będzie bolało??
- ŁOKIEĆ!
- Czemu? Łokciem dopychasz??
- NIE! Ręką, ale od tego łokieć mnie boli!

Tjaaaa... Wszystko jasne!

- To ja ci pomogę! - Upał na dworze, ale w domu chłodno, więc Chudą aż roznosiła chęć działania.

- Co ty masz tu?
- Gdzie?
- NO TUUU! W tych trzech segregatorach.
- Gazety!
- Aż tyle? Wywal! Mogę się założyć, że z nich nie korzystasz!
Tu ja się wtrąciłam (niewerbalnie) kręcąc głową (za plecami Ani).
- Korzystam! - Młodą młodszą aż zatkało.
- Ta? A co tam masz?
- Victora Juniora i naukowe!
- Dobra! Naukowe zostaw, a te Victory wywal. NA PEWNO do nich nie zaglądasz!
Znowu ja i znowu kręcę głową.
- Oczywiście, że korzystam! Bardzo często!
Znowu mamuśka - tym razem kiwam głową...
Chuda nie dała się zbić z tropu:
- To wrzuć je do tapczanu! Ja tak robię, jak mi szkoda gazet, albo książek.
Tu się wtrąciłam już słownie:
- Nie da rady. U niej są zapasowe kołdry i poduszki...
- To pościel do mnie do tapczanu!
- Aaaa!!! Haaaaa! Ciekawe JAK!!!!! Masz tam sporo badziewia...
- Zaraz przejrzę.

Tak więc, jak widać, zwykłe porządkowanie książek zaczęło zataczać co raz szersze kręgi, zahaczając nawet o tapczan Chudej...

Przegląd łózka Chudej skończył się: wywaleniem tak  około 10 kg makulatury, odzyskaniu kilku zeszytów w kratkę (przekazano młodej), znalezieniu kilku klasówek z technikum, wspomnieniom Joanny pt: "i po jaką cholerę ja się tego gówna uczyłam", oraz komisyjnym przeniesieniem pościeli zapasowej z tapczanu siostry młodszej, do tapczanu siostry starszej.

W tapczanie siostry młodszej są tylko jaśki i sterta gazet naukowo-victorowych. Za rok, zapewne bez żalu, powędrują na makulaturę.

Tak nawiasem mówiąc - prawie zatłukłam Lucka...
Tapczanem Ani...
Nie zauważyłam gadziny towarzyszącej nam ciągle i nieustannie i zamknęłam klapę...
Usłyszałam tylko zduszony miauk i wizganie tylnymi kopytkami po podłodze...
Ułamek sekundy to trwało. Złapałam klapę, poderwałam ją do góry, a uwolniony z potrzasku Lucek, prysnął ile fabryka w nogach mu dała!
Dałam mu na przeprosiny twarożku, bo parskał na mnie i warczał.
Wcale mu się nie dziwę! Też bym jadem pluła, jakby mi ktoś tapczan na nerach zatrzasnął!
A tu proszę bardzo. Dowód rzeczowy, że Lucjusz żyje, ma się dobrze i niezrażony dalej pomagał
                                       


Ale, żeby nie było!
Ja też jestem poszkodowana.
Po raz pierwszy w życiu leciała mi krew spod paznokcia.
Po prostu - jak łapałam klapę od tapczanu, żeby uwolnić kota z więzienia, za mocno wsunęłam łapę pod łóżko i szarpnęłam nie kontrolując niczego.
Efekt - nooo.... Trochę bolesny :-D

Ale wracając do porządków książkowych.

Zostawiłam moje córzydła samopas i polazłam nastawić wspomniany wyżej bób.

Po chwili zeszła do mnie Ania z donosem na starszą sis:
- Mamo! Aśka chce mi książki tematycznie poustawiać!  A ja sobie tego nie życzę!
- Przejdzie jej... Spokojnie.

Przeszło, bo skapitulowała :-DDD

Książki już są na swoich miejscach.
Zrobiłyśmy ostry przesiew i część książek poszła precz na makulaturę, część na strych (nie umiem się z nimi rozstać), a część do oddania, względnie do sprzedania za kilka złotych.

A ja mam wreszcie swoje książki robótkowe w JEDNYM miejscu!
                                           
Ta górna półka to właśnie książki o tematyce rękodzielniczej.
Wydaje się, że jest ich mało, ale to jest mniej więcej metr woluminów :-D
Póki co, tylko w jednym szeregu + trochę miejsca.
Ale jak przelecę po książkach po Mamie i Babci, to zdecydowanie mi się ich liczebność zwiększy, a półka zmniejszy ;-)
Sprzątałyśmy i układałyśmy słowa pisane i oprawione od 13:40 do 18:30.

Co dalej?
Chuda z obłędnym błyskiem w oku zapowiedziała mi złowieszczo:
- JUTRO ALBUMY ZE ZDJĘCIAMI I ZDJĘCIA LUZEM!

RATUNKU!!
Szukam azylu! Kto mnie przygarnie???