Wredne prawa fizyki i optyki

Ponieważ jestem kobietą zapracowaną i cały dom spoczywa na mojej głowie...

... nie zawsze mam czas na zabawy...

Ale wczoraj jakoś udało mi się wyrwać z rutyny codzienności i pojechać z moimi córzydłami na Farmę Iluzji.

Na "dzień dobry" powitał nas kran z wodą znikąd... (?).



Wiecie jak to działa?
Nie?
Bo ja wiem.
A kto się chce przekonać, musi pomyśleć, albo samemu się udać i "obwąchać" problem u podstaw :-D
Ja nie powiem! :D

Lewitujące piłeczki nie powinny sprawić nikomu problemu:




A zabawa przy nich jest niesamowita :-D




Gorzej jest z krzywym domkiem...
Weszłyśmy tam lekko i beztrosko - oj co tam! Podłoga pod górkę? No i co z tego!
Co to dla nas!
Po niecałej minucie wyturlałyśmy się na zewnątrz, bo nam mózgi i błędniki oszalały!
Ania zmieniła barwę na sino-białą, Chuda była bliska zejścia, a ja miałam kręćka w głowie jak po dobrej imprezce!
Ale my zawzięte jesteśmy i wróciłyśmy po chwili!
Bo złość nas ogarnęła, że taki zwykły koślawiec nas chciał pokonać!

Ale w tym domu nie jest normalnie...
Tzn. meble niby są, ale jakoś tak pochyło, chociaż prosto/krzywo stoją:



Nawet stół do bilarda jest!


Kto zgadnie, w którą stronę toczy się bila na zdjęciu?
No?
Na logikę?
 Do Ani, czy od Ani? :-P
Otóż OD Ani! Pod górkę!
 Dlaczego?
Odsyłam do pierwszego zdjęcia ;-D

Kto ma krzywicę? Ania, Asia, czy schodki?



A czemu Asia ścianę podpiera? I czy ta ściana prosta jest, czy wręcz przeciwnie?? :-D

I czy my "wsystkie cy" som ksssyyywe??? :-D

Zgłupieć można do cna!
Dla równowagi psychiczno-zdrowotnej poszyłyśmy na Zieloną Ścieżkę Zdrowia.
Oj nie było łatwo!
Ale dałyśmy radę. Nooo... Prawie ;-)
Przeszłam po równoważni na sprężynach:

                                                 

Chuda też:

Ania... No cóż... Nie zrobi się z naukowca sportowca! ;-)

Inna równoważnia - taka bardziej ruchoma - to dla mnie  bułka z masełkiem ;-)
                                                   

Natomiast zabaw w kuli wodnej odmówiłam!
                                  
                                                     

                                                      
                                                      

Jako i skoków na trampolinie:
                                                    

Oraz zjazdów na czymś dziwnym:
                                              



Po szaleństwach człeki głodnieją.
Więc poszły coś zjeść.
Nic wymyślnego.
Ot, zwykłe głowizny serwowano:
                                                  

                                                        

                                                           


Jak tak sobie popaczałam na łebki moich córeczek kochanych, to zastanowiłam się przez chwilę, czy nie głupim pomysłem byłoby zostawienie głów na farmie, a zabranie do domu samych kadłubów...

Ciszej by było, mniej pyskato...

No ale się nie dało!

Chociaż powstała jeszcze jedna opcja, czyli dwie w jednej:
                                                   

Czy to Ania?
Czy Asia?
A może Asioań, albo Anioaś?
W każdym razie ich teoria o zamianie i podmianie szpitalnej po urodzeniu legła z hukiem w gruzach, bo naocznie się przekonały, że są do siebie baaardzo podobne.
I do osoby podającej się za ich matkę też :-D

Musiały to jakoś odreagować:
                                   

                                       



Co jeszcze?
Chuda zapragnęła być Syrenką...


No i jest. Ale taką niedorobioną!
Sugerowałam jej, żeby zdjęła bluzkę i biustonosz. Nie chciała!
Nawet argument: niech ludzie zobaczą, jak wyglądają z przodu najsłynniejsze plecy fejsbuka nie podziałał na nią ;-)
Nieśmiała jakaś, czy coś???

Nieważne!

Ważne, że miałyśmy wczoraj super dzień!
Wszystkiego nie dałam rady opisać, ani zilustrować.
Np. tunelu zapomnienia. Ot, po prostu: był tak sugestywny, że zapomniałyśmy zrobić w nim zdjęć ;-D

To był prawdziwy, wakacyjny luz. Od rana do wieczora :-)
I do tego z okropnie nielubianą przeze mnie wredną fizyką i optyką i ich prawami.
Jakoś dałam radę ;-DDD